Kolonializm Włoch

We Włoszech panuje od lat panuje faszyzm, a obywatelom Włoch żyje się coraz lepiej i dostanie. Kraj miał w ostatnim czasie wiele problemów z wydarzeniami. Najpierw wybuchł wulkan, niszcząc okoliczne miasta, a potem rolnicy strajkowali blokując produkcję wina. Potem przybyła mafia, która zaczęła mieszać w kraju. Takim sposobem Włosi siedzieli w swoim kraju rozwiązując własne problemy.

Jednak nadszedł dzień, w którym Duce dał jeden cel. Nakazał swoim dywizjom ruszenie na Etiopię. Trzeba odrodzić potęgę Imperium Romanum! Po za tym jednym celem i tym jedynym powodem do wojny Włochy postanowiły zwiększyć swój stan posiadania.

I tak rozpoczęła się wojna.

Wojska włoskie zostały podzielone na dwa fronty. Północny, który miał się przedrzeć, przez górzyste regiony i południowy, gdzie piaski ciągną się aż do wzgórze leżących pod stolicą.

Zaskoczona wojną Etiopia swój trzon wojsk posiadała w stolicy, a pozostałe zgrupowania w dobrze umocnionych pozycjach na wzgórzach i górach.

Pierwsze na teren Etiopii wdarły się oddziały kawalerii pustosząc przygraniczne posterunki i zdobywając nieliczne w tym regionie źródła czystej słodkiej wody. Nie udało się jednak zaskoczyć tak, żadnych oddziałów etiopskich, ponieważ te nie broniły pustynii. Główny trzon uderzenia z południa spowalniały braki przygotowanej wody pitnej.

W tym czasie na północy dolinami ruszyły czołgi, a szczytami piechota górska. Przez dłuższy czas nie napotykano większego oporu wroga, prócz potyczek z oddziałami milicji uciekającymi z zajętych przez Włochów terenów jak i dążącymi na miejsce zgrupowania. Gdy oddziały pancerne pokonały połowę drogi do stolicy rozpoczęła się ciężka walka o przeprawę w prowincjach Dessye i Debra Taba. Oddziały słabo uzbrojonej milicji wraz nieliczną pierwszowojenną artylerią w górskich zasadzkach i atakach zatrzymywały połowę piechoty górskiej i całe uderzenie dolinami.

W największych potyczkach siłom Etiopii udało się przy wykorzystaniu głazów i artylerii zniszczyć kilkanaście czołgów i zatrzymać całą dywizję pancerną wspartą kilkoma dywizjami piechoty. Mimo to straty Etiopii rosły szybciej niż Włoskie. Ponadto z część piechoty górskiej zaczynała odcinać cały wysunięty front atakiem z flanki i tyłów. Mimo to, ten etap walk na długi czas przetrzymał całe natarcie. Nawet geniusz dowodzącego wojskami generała nie potrafił przyspieszyć odgruzowywania drogi z odłamków skalnych, ani pokonać wroga bez większych strat.

Na południu też nie działo się najlepiej. Na wzgórzach Harar okopani Etiopczycy powstrzymywali atak całej pierwszej armii i jej oddziałów pomocniczych. Sytuację przełamały bombowce taktyczne, które bombardowały pozycje wroga, zmuszając go do opuszczenia ich z powodu braków w broni przeciwlotniczej.

Do ostatecznej bitwy doszło pod stolicą. Cesarz Etiopii wystawił do boju resztki swojej armii, w tym trzymane w odwodzie profesjonalne wojska piechoty, a nawet kilka czołgów. Otoczona stolica dzielnie się broniła, jednak natarcie czołgów z obu krańców miasta przełamało pierwszą linię obronną, w której zginęło wielu żołnierzy Etiopii. Drugą ostatnią linię utrzymywała karna gwardia cesarska wraz z piechotą i tam Włosi ponieśli poważne straty próbując forsować pośpiesznie zbudowane umocnienia, jednak znów uderzenie pancerne pokonało wroga.

Cesarz został pojmany przez wojska Włoch, a 70% kraju znajduje się we Włoskich rękach.

Straty:
Włochu:
- 7% poparcia
- 3D piechoty I
- 2D Piechoty II
- 1D Piechoty górskiej III
- 1D Kawalerii III
- 10 j zaopatrzenia
- 6 mln na odbudowę strat w jednostkach

Etiopia:
- 10D Milicji 0
- 8D Milicji I
- 5D Piechoty I
- wojska walczące pod stolicą są w rękach włoskich.

Awanse:
1D Kawalerii III (*)
2D Lekkich czołgów (*)
2D Piechoty III (*)
2D Piechoty górskiej III (*)

Losy Etiopii są we Włoskich rękach.

Wielka Brytania potępia agresję Włoch na Etiopię.

Po I  wojnie abisyńskiej, gdzie Królestwo Włoch, zostało poniżone i wyśmiane, teraz wyrównała rachunki z przed lat. Społeczeństwo włoskie domagało się ostatecznego rewanżu przeciwko Etiopii. Teraz po Wielkim Zwycięstwie czas na sprawy formalne.

Oto punkty, które z dniem dzisiejszym obowiązują na tych ziemiach:

-Zostaje powołana do życia kolonia, Włoska Afryka Wschodnia. skupiająca Tereny TYLKO Etiopii, somali i Erytrei.
-Głową państwa zostaje nowy Cesarz Wiktor Emanuel III, a sprawującym władzę w jego imieniu Amedeo d'Aosta.
-Halje Selasje I Zostaje zdetronizowany i zostaje pod aresztem domowym w swojej rezydencji.
-Prawo na tych terenach, zostanie spisane na wzór włoski z dopasowaniem do tychże terenów (prawo plemienne, osadnicze, karne) Z wyłączeniem prawa cywilnego i artykuły dotyczące prawa obywatelski, zamiast tego zostanie spisane prawo kolonijne.
-Jeńcy wojenni odbędą dwuletnie więzienie w celu odbudowy infrastruktury kraju.
-W celu pomocy ludności w suszy tereny Etiopii zostają także włączone do akcji wody pitnej z Włoch.//działanie ze Śniezycy.
-Zjednoczone Królestwo Włoch gwarantuję swobodę kulturową i religijną.
-Próby powstańcze, konflikt z nowymi władzami na tym terenie oraz akcje terrorystyczne BĘDĄ SUROWO KARANE.


Są to na razie organizacyjne decyzję i będą one stopniowo podawane do wiadomości ludności Włoskiej Afryki Wschodniej.

//Aneksja Etiopii, powołanie Włoskiej Afryki Wschodniej

Gdy III Rzesza zaanektowała Austrię, Duce zaczął rozglądać się za wolnym skrawkiem ziemi na mapie świata. Znalazł takie dwa w Afryce. Pierwszym z nich była Liberia, a drugim Cesarstwo Abisyńskie, które już raz dało się we znaki Włochom. W wyniku wojny kraj został w ciągu kilku miesięcy spacyfikowany.

Świat po za Wielką Brytanią zamilkł, tak jak to zrobił nad Austrią. Porządek świata się kruszy, pokój wygasa, a to wszystko przy milczącej akceptacji Europy.

Cesarstwo przestało istnieć, a w jej miejsce powstała Włoska Afryka Wschodnia. We Włoszech świętują wzrost potęgi kraju, a Etiopczycy ciężko harują nad odbudową kraju. Pozytywnym akcentem jest to, że włoskie wojska zakazały bombardowania stolicy.

Podbicie Etiopii polepszyło także sytuację włoskiej gospodarki, która teraz eksportuje swoje towary do Etiopii, a to wymaga bardziej rozwiniętego sektora handlu i usług transportowo-finansowych.

+ 5% poparcia
+ 10 mln zysków z Włoskiej Afryki Wschodniej. Dochód na mechanice kolonii (m.in wymaga stałej lini transportowej z wykorzystaniem okrętów transportowych.

+ wykonanie misji:
+ 1 poziom usług
+ 1 poziom sektora handlu

//aktualizacja strat i zysków

Duce po opanowaniu Albanii postanowił, że nie może długo czekać bezczynnie. Swój wzrok zwrócił na Albanię, kraj który głównie utrzymywał się z włoskich subsydiów i jej wpływów. Stwierdził, że nadszedł czas, aby kraj spłacił swój długo wobec Włoch i przyłączył się do Italii.

Oczywiście nikt w sztabie generalnym nie spodziewał się, że Albania podda się pokojowo. Kto wie? Może gdyby postarano się załatwić to dyplomatycznie to nikt by nie musiał ginąć?

Wojska Włoskie pod dowództwem Pietro Badoglio miały bardzo prosty plan. Skoncentrowany desant na plażach Durres i szybka ofensywa piechotą górską na stolicę. Albańczycy nie mięli wiele do powiedzenia. Garnizon miasta Durres wraz z stacjonującym tam oddziałem zostali rozbici przewagą liczebną.

Następnie morska wraz z górską ruszył w stronę miasta.

Jedyna i największa bitwa rozegrała się  największa bitwa, a nawet dwie. Wojska Albanii nie mogąc zatrzymać żadnego przeciwnika na otwartym polu okopali dwie przełęcze prowadzące bezpośrednio ze stolicy nad morze. Mimo gorszego wyposażania posiadali więcej cięższej artylerii, co znacznie przydawało się w obronie.

Pierwsze dwa szturmy na ich pozycje zostały odparte, ale wtedy włoski generał postanowił użyć lotnictwa. Bombowce nurkujące rozbiły najpierw jedną pozycję, a potem drugą przy jednoczesnym kolejnym szturmie na pozycje Albańczyków.

Obrońcy zostali rozbici w bitwie i droga na stolicę była wolna.

Po jej zajęciu Albania ogłosiła kapitulację, a wojska włoskie rozstawiły swoje oddziały na całej powierzchni Albanii.


Dla Włoch była to tylko kolejna wojna treningowa i rozgrzewka, ale świat na włoski imperializm reaguje coraz głośniej. Grecja zaczyna budowę umocnień na granicy z Włochami, a Jugosławia intensywne zbrojenia. Bułgaria zastanawia się jeszcze nad tym jak ocenić agresję Włoch, ale mało kto patrzy na tą słabo uzasadnioną inwazję pozytywnie.


Straty i zyski:
Albania:
- w skrócie wszystko

Włochy:
- 6% poparcia
- 6j zaopatrzenia
- 5 mln na uzupełnienia
+ 1D piechoty morskiej IV (*)
+ 1D piechoty górskiej IV (*)
+ 1S bombowców nurkujących III (*)

Jeżeli postanowisz anektować to zyski z aneksji:
+ 2 poziomy rolnictwa
+ 1 poziom przemysłu
- 1% poparcia

Drodzy obywatele!

Dziś możemy mówić o dumie! Dumie zwycięskiego państwa Włoskiego! Sny o naszych merzanich zostaje stopniowo spełniony! Zostałem poinformowany, że skończyła się akcja opanowywania administracji zdradzieckiego króla Zogu I, który e haniebny sposób chciał skończyć współpracę z włoskim rządem. To niedopuszczalne po ilu inwestycjach, pożyczkach, bezpłatnych siłach pancernych oraz integracjach naszych społeczności. Teraz mógł to zapszepaścić jeden człowiek! Od teraz społeczeństwem albańskim zajmie się włoska a zarazem przyjacielska ręka pomocy i pojednania. Już są plany inwestycji, odbudowy oraz przekształcanie prawa tak aby było dopasowane do prawa Zjednoczonego Królestwa Włoch! Królem Albanii zostaje Wiktor Emanuel III tym samym włączając albańskich ludzi pod naszą opiekę. Razem z Albańczykami, uporami się z biedą i nędzą a te tereny nie będą już trwonione przez nieudolną władzę i urzędników. Chwała Zjednoczonemu Królestwu Włoch! Niech żyją ludy włoskie i albańskie! Tobie Boże cześć i chwała!

Benito Mussolini.

//anektuje Albanię, straty i zyski z aktualizuje jutro.

//aktualizacja strat i zysków.

Włosi nie uważają przejęcia Albanii za coś wielkiego, ale na pewno jest to znak, że Włochy są państwem, z którym muszą się liczyć sąsiedzi. Albańczycy niepewnie patrzą się na swoją przyszłość, a włosi podziwiają bohaterów wojennych... a raczej tych, którzy uwalniali Albanię z rąk złego przywódcy, który marnował pomoc Włoską.

+ 2% poparcia