Wydarzenia

W związku z wciąż aktualnym problemem Wielkiego Kryzysu na terytoriach brytyjskich, jak i nieproporcjonalnym rozwojem poszczególnych terytoriów i dependencji, Król wraz z Gabinetem opracowali nowoczesny plan równomiernego rozwoju Imperium, którego finalnym produktem ma być zakończenie kryzysu gospodarczego i akceleracja wzrostu.

Cała koncepcja wykorzystuje ogrom terytoriów brytyjskich do skutecznego wykorzystania każdego elementu i zalety. Specjaliści od ekonomii oraz logistyki wzorowali się na dawnej, XVI-wiecznej koncepcji handlu trójkątnego, który idealnie nadaje się do opisania tego, co ma zajść.

Afryka słynie ze swoich bogatych złóż minerałów i metali. Przy tym, duża część Afrykanów żyje poniżej granicy życia, biorąc pod uwagę ich zarobki. Zważywszy na to, Korona Brytyjska zaplanowała program skutecznego wykorzystania zasobów afrykańskich. Inwestycje na tym obszarze skupiają się bowiem na sektorze górniczym - rozbudowa obecnych centrów wydobywczych, wzbogacanie je o nowy osprzęt. Wiele z kopalni charakteryzuje się uwłaczającymi warunkami i dużym ryzykiem pracy, narażając Afrykanów na liczne przypadki śmierci podczas wykonywania obowiązków zawodowych. Z tego też powodu odbędzie się modernizacja istniejących już kopalni o systemy zabezpieczające, wzmocnione stropy i instalacje uzdatniania powietrza. Przy tym, istniejące nieliczne połączenia kolejowe zostaną dokładnie obejrzane i zmodernizowane, aby umożliwić sprawniejszy transport dóbr do portów, z których następnie będą transportowane dalej.

Wyspy Brytyjskie to wciąż przemysłowe serce Imperium. W ostatnich latach, w związku ze zmianą polityki finansowej i monetarnej, działaniom zapobiegającym kryzysowi i wielu innych doszło do nagłego rozwoju produkcji przemysłowej, przy nieproporcjonalnym wzroście siły nabywczej populacji. Aby zapobiec przegrzaniu infrastruktury, Wielka Brytania będzie musiała znaleźć rynek zbytu. Z Afryki do Wysp będą napływać coraz większe ilość surowców, prawdopodobnie wyższej jakości ze względu na modernizację techniki wydobywczej. Na barkach brytyjskich hut i przetwórni będzie leżała odpowiednia obróbka i przemiana surowców w wyroby gotowe. Rosnące zapotrzebowanie będzie wymagało na przedsiębiorstwach zwiększanie zatrudnienia, dzięki czemu bezrobocie się zmniejszy, a siła nabywcza populacji zwiększy. W domyśle ma to doprowadzić do zwiększenia konsumpcji i tym samym napędzić koło koniunktury jeszcze bardziej.

Indie to wciąż perła w koronie Imperium, boryka się jednak z licznymi problemami. Chcąc zapewnić odpowiedni rozwój i wykorzystanie pełnego potencjału Indii (który zapewnia dochodu budżetowi brytyjskiemu), Korona planuje znaczne inwestycje na tym obszarze. Metale i surowce trafiające do Wysp będą w hutach przetapiane i przetwarzane na żelazo, a następnie torowiska. Pierwszym dużym etapem inwestycji jest znaczny rozwój połączeń kolejowych Indii - największe ośrodki miejskie i produkcyjne, a także obszary municypalne mają zostać skomunikowane koleją tak, aby transport pomiędzy nimi odbywał się prędko i sprawnie. Indie to wciąż obszar dość biedny, skupiony raczej na transporcie siłą żywą, toteż masowa i względnie tania komunikacja kolejowa ma zapewnić przyspieszenie rozwoju. Port w Ahmadabadzie zostanie poddany rozbudowie, gdyż będzie on głównym oknem na świat, do którego będą przybijać transporty z Wysp Brytyjskich. Stamtąd też otworzy się program kolejowy. W rozbudowie kolei będą uczestniczyć bezrobotni i ochotnicy z Indii na podstawie programu robót publicznych. Dzięki temu będą mogli osiągnąć dochody. Co więcej, przy doborze pracowników i kierowaniu na roboty będzie pomijana kwestia pochodzenia kastowego, rasowego, społecznego i religijnego - aby podkreślić bezstronność państwa brytyjskiego i propagować równość. Władze liczą na socjalizację pracowników z różnych kast w jednym wspólnym celu - rozwoju ich ojczyzny.


Nadzór nad rozbudową kopalni w Afryce i kolei w Indiach będą sprawować brytyjscy specjaliści i inżynierowie, którzy przez kryzys zostali zwolnieni i borykają się z bezrobociem. W ramach zatrudnienia państwowego będą delegowani do państw, gdzie będą uczestniczyć w planowaniu i realizacji inwestycji.
Kolejno, bezrobotni z Wysp Brytyjskich będą mogli znaleźć zatrudnienie w rozrastającej się na potrzeby wzmożonej wymiany flocie handlowej. Aby zapewnić odpowiednie warunki dla nowego Trójkąta Handlowego, państwo brytyjskie ogłasza przetarg na najlepszy projekt nowego frachtowca handlowego, który będzie najbardziej nadawał się do tego zadania. Cechować musi go duży tonaż, funkcjonalność, wytrzymałość na warunki pogodowe, łatwość w naprawach i modułowość, aby zapewnić wielozadaniowość konstruktu. Ma to być najlepszy tego typu projekt na świecie, a Uniwersytet który przedstawi najlepszą propozycję otrzyma środki na rozwój badań i infrastruktury.

Na inwestycje Wielka Brytania wydaje 100 mln
Na przetarg wydaje 20 mln



W pełnej świadomości trudnej sytuacji robotników, Wielka Brytania wprowadza pakiet socjalny. Do ustalonych już wcześniej obowiązkowych ubezpieczeń zdrowotnych i społecznych zostaje dołączony strategicznie ważny program zasiłku dla bezrobotnych. Brytyjscy robotnicy, którzy popadają w bezrobocie będą otrzymywać pomoc finansową od państwa, aby być w stanie zapewnić sobie i swej rodzinie bytowanie. Warunkiem uzyskania jest jednak zarejestrowanie w Urzędzie Pracy, który będzie szukał zatrudnienia dla robotnika. Jeżeli ten odrzuci propozycje pracy trzykrotnie, traci prawo do pobierania zasiłku. Zasiłki przyznawane będą na okres od 6 miesięcy do roku.

Zwiększam wydatki socjalne o 10 mln.

Royal Navy powoli traciło swą renomę jako najpotężniejsze siły morskie świata. Imperium Brytyjskie przypomina jednak, że królewska marynarka wciąż wiedzie prym na morzach, a projekcja siły i wpływów Royal Navy są nieporównywalne z jakąkolwiek inną siłą na świecie.
Aby podkreślić wciąż niezachwianą siłę Marynarki, Wielka Brytania podjęła się dokończenia budowy trzech nowoczesnych lekkich krążowników typu Leander - "HMS Ajax", "HMS Orion" i "HMS Neptun". Stocznie w Portsmouth, Birkenhead i Barrow-in-Furness zostały zaopatrzone w surowce i komponenty niezbędne do produkcji statków, uzyskując absolutny priorytet w budowie.
Lekkie krążowniki klasy Leander to okręty przystosowane do ochrony statków konwojowych i transportowych przed wrogimi jednostkami morskimi.

Jednocześnie, Premier Imperium Brytyjskiego Ramsay MacDonald wygłosił przemówienie, w którym ogłosił powstanie Wspólnoty Narodów - sojuszu, który objął swym zasięgiem państwa przyjazne Wielkiej Brytanii pod przewodnictwem Brytyjskiej Korony. Akt ten ma nie tylko zapewnić bezpieczeństwo Wielkiej Brytanii i jej sojusznikom, ale również umocować na stałe Zjednoczone Królestwo pośród potęg tego świata.
W swym przemówieniu, premier podkreślił wagę strategicznych sojuszników i zapowiedział, iż Wielka Brytania ochoczo przystąpi do wypełniania swoich zobowiązań wobec krajów Wspólnoty Narodów dot. obsadzenia ich brytyjskimi okrętami. Zgodnie z intencją rządu, trzy nowe jednostki będą docelowo umieszczone w Oceanii, aby służyć ochronie tamtejszych konwojów.

Po przemówieniu odbyła się ceremonia wodowania okrętów. W miastach portowych odbyły się festyny na cześć Marynarki Brytyjskiej uwieńczone pokazowymi salwami nowowybudowanych okrętów, które następnie ceremonialnie wyruszyły, aby połączyć się na Morzu Północnym i udać się na przebazowanie do Scapa Flow.

Rozwój infrastruktury drogowo-kolejowej na terenie nie tylko Wysp Brytyjskich, ale i kolonii okazał się dobrym, choć niezwykle kosztownym i pracochłonnym projektem. Do zbudowania jest wiele tysięcy kilometrów dróg i linii kolejowych, więc nie dziwi fakt, że w Indiach otworzyło się wiele zakładów budowlanych, a w Afryce przenośne obozy pracy w aktualnym miejscu prac. Jest to inwestycja na długą ilość, czasu ale nic tak nie scala Imperium jak dobra sieć połączeń.

Priorytet prac na drogami i liniami kolejowymi jak zwykle w połączeniu z lokalizacją miejsc wydobycia i  większych ośrodków przetwarzania wydobytej rudy na produkt gotowy do wysłania na wyspy. Zaskoczeniem było jednak to, że nowe kopalnie budowane były zgodnie z wszelkimi zasadami BHP i szczególnie wzmacnianymi jak na warunki Afrykańskie, a wieść niesie, że starsze kopalnie również są umacniane.

Do prowadzenia wszystkich tych prac w wielu regionach świata po za wiecznie potrzebnymi funduszami wymagało także wielu pracowników i specjalistów, których wzięto z Wielkiej Brytanii sowicie im dopłacając za pracę tak daleko od tomu, w związku z czym przekroczono zapowiedziany budżet i trzeba dodać funduszy na ten cel.

Reformy socjalnie nie zostały aż tak ciepło przyjęte, jakby niektórzy mogli się tego spodziewać, ale ze względu na inwestycja i krótkoterminowe prace z budżetu państwa, o wiele ciężej o ponad pół roku bez jakiejkolwiek pracy, o ile się jej chce.

+3% poparcia
-5 mln, które trzeba dołożyć do funduszu pracowniczego.

W Brytyjskich stoczniach kontynuuje się budowę okrętów klasy Leander zgodnie z wcześniejszymi planami do budowy trafiły trzy kolejne krążowniki. Admiralicja nie ukrywa, że lekkie krążowniki mają służyć całej Wspólnocie Narodów ochraniając wody całego świata. Pacyfiści rzecz jasna nie są zadowoleni z wydatków na nowe okręty w czasie kryzysu, ale stoczniowców jednak to nie obchodzi.

Po wodowaniu, okręty udały się do stoczni w Szkocji aby wykończyć nadbudówki statków i zamontować działa, których na pokaz nie zdążono zamontować. Wielu odniosło wrażenie, że było tak bardzo na pokaz, że było to zrobione specjalnie aby kabareciarze mieli o czym robić skecze. Duma brytyjskiej floty i traktatu londyńskiego! Okręt bez dział!.

+ 1% poparcia

Rząd Wielkiej Brytanii kontynuuje finansowanie programu Imperialnego Trójkąta Handlowego. Wszelkie dependencje Korony Brytyjskiej otrzymują kolejny zastrzyk gotówki z budżetu państwowego na realizację celów.

W obszarze afrykańskim ma postępować budowa kopalni, jednak największy nacisk w tym półroczu programy inwestycyjne położą na Indie.
Perła Brytyjskiej Korony musi przejść gruntowną rozbudowę sieci infrastruktury, mówiąc oczywiście o połączeniach kolejowych. Należy zwiększyć nakłady na budowę torowisk na Wyspach, wspierając oczywiście rodzimy przemysł poprzez sieć zamówień publicznych, w których absolutny priorytet będą miały rodzime przedsiębiorstwa zajmujące się obróbką żelaza i drewna. Transport dóbr zostaje zlecony brytyjskim firmom spedycyjnym, dla których prężnie rozwijający się port w Plymouth zostaje wyznaczony jako główny terminal przeładunkowy i istne okno na świat.
W Indiach ma zostać powołany cały program robót publicznych. Teren ten znany jest z niskiej zamożności ludności i dużego marginesu skrajnego ubóstwa, dlatego Korona Brytyjska tłumnie da Hindusom możliwość uzyskania stabilnego dochodu i aktywizacji zawodowej. W programie udział brać może każdy bez względu na kastę, pochodzenie, rasę czy religię. Robotnicy będą kłaść kolejne kilometry połączeń kolejowych, dworców, stacji przeładunkowych, naprawiać i modernizować stare połączenia.
Obok powyższych działań, rząd rozpoczął masową kampanię prasową i reklamową promującą tzw. "British Autarky". W handlu detalicznym i hurtowym, w konsumpcji i na zakupach, wszędzie promowane są patriotyczne postawy kupowania produktów pochodzących z Imperium Brytyjskiego (wraz z dominiami). Wprowadzone zostają specjalne oznaczenia, które pozwolą rozróżnić produkty rodzime, od importowanych i umożliwią Brytyjczykom wybór tych, które wspierają naszych własnych przedsiębiorców.

Kolejne 50 mln na ten cel
Wielka Brytania nie zostawia również swoich sojuszników. Zgodnie z podjętymi w ramach Wspólnoty Narodów obietnicami i deklaracjami, Korona dokona w tym półroczu inwestycji w Australii i Nowej Zelandii.
Zostaje bowiem powołana brytyjsko-australijsko-nowozelandzka spółka Imperial Shipbuilding Company, która będzie miała być największą tego typu spółką na wschód od Europy. W pierwszej transzy zajmie się ona jednak przygotowaniem całej infrastruktury - stocznie australijskie zostaną rozbudowane i przystosowane do przyjmowania zagranicznych zamówień i budowy masowej, infrastruktura kolejowa zaś zostanie sprzężona z lokalnymi ośrodkami produkcyjnymi, które będą dostarczały niezbędne do produkcji materiały. Między Australią i Nową Zelandią zostaną założone stałe połączenia promowe, aby umożliwić transport i komunikację.
Technicy i specjaliści z Wielkiej Brytanii zostaną oddelegowani do Oceanii, aby nie tylko nadzorować rozrost australijskiego okrętownictwa, ale również wspomagać we wszystkich procesach operacyjnych, służyć radą i sprawować pieczę nad brytyjską wiedzą i technologią, które zostają udostępnione Australii i Nowej Zelandii, w celu rozwoju ich przemysłu.

Na ten cel 20 mln, liczymy na środki od Australii i Nowej Zelandii

Król i rząd ogłaszają, iż zostało ogłoszone porozumienie z Mahatmą Ghandim. Po długich i burzliwych debatach, przywódca Indyjskiego Kongresu Narodowego zdecydował się poprzeć politykę brytyjską, ramię w ramię z Koroną chcąc uczynić Indie nowoczesnymi. Wszystkie postanowienia ugody Król wyraził w swoim przemówieniu.

Cytat :

Mój narodzie!
Nasze niekończące się Imperium już dawno stanęło niebezpiecznie blisko przepaści. Wielka Wojna, która doprowadziła nasz kraj omalże do ruiny, problemy i rozruchy, agresja państw ościennych, niejednolitość... to wszystko sprawiło, iż Imperium Brytyjskie poczęło się trząść. Kiedy przychodzą wstrząsy, przychodzi również czas zadumy.
Najpierw angielska, następnie brytyjska flaga od stuleci niesie kaganek naszej wiekowej demokratyczności na cały świat. To scheda Londynu uczyniła kraje takie jak Stany Zjednoczone, Kanada, Australia, czy Nowa Zelandia demokracjami. Jednakże rodacy, bracia! Nasza misja jeszcze nie jest zakończona!
My, jako reprezentacja świata Zachodu, świata cywilizacji musimy zanieść demokrację tam, gdzie ludzie wręcz błagają o nią. Gdzie niesprawiedliwość i nierówność doprowadzają do ruiny miliony ludzi. I to wszystko pod naszymi skrzydłami.
Indie potrzebuję równości i demokratyzacji. Indie zasługują na równość i demokrację. Indie zasługują na to, aby Imperium Brytyjskie wypełniło wobec nich swą powinność i przyniosło im demokrację. I my, naród brytyjski, jesteśmy do tego gotowi. Jesteśmy gotowi wypełnić nasze milenialne przeznaczenie.
Indie zasługują na autonomię, zasługują aby być równym partnerem we Wspólnocie Narodów. Indie zasługują na to, aby pod naszymi żelaznymi skrzydłami było im dobrze. I my, moi rodacy, moi poddani, jesteśmy gotowi to im zapewnić. I jestem przekonany, iż każdy Brytyjczyk, którego serce krzepnie na widok naszej flagi powoli falującej na wietrze, przyłoży swą cegłę do tego, ażeby nasza misja została wypełniona. Albowiem my, Brytyjczycy, jesteśmy narodem wybranym!

Po tym przemówieniu, rozpoczęła się wielka reforma Indii, zaś Mahatma Ghandi udzielił szerokiego poparcia działaniom rządu brytyjskiego.

Reforma administracyjna
Indie od lat borykały się z niejasną administracją, chaosem legislacyjnym, przez co jakiekolwiek próby reform, inwestycji, czy zmian społecznych były omalże niemożliwe do przeprowadzenia. Dlatego też rząd podjął decyzję o reformie administracyjnej.
Naczelnym przedstawicielem władzy Korony pozostaje Generalny Gubernator i Wicekról Indii. Indie zostają podzielone na duże jednostki administracyjne - nadsektory, nad którymi pieczę będą sprawować Naczelnicy. Będą oni posiadać władzę tak cywilną, jak i częściowo militarną, aby zapewnić sprawne działanie całego nadsektora. Do ich ról należeć będzie głównie dbanie o bezpieczeństwo, zapewnianie wszelkiego co potrzebne, nadzorowanie działań mniejszych jednostek, raportowanie i decentralizacja zadań od Wicekróla.
Nadsektory będą dzielić się na sektory, zarządzanie przez Gubernatorów. Zmiana będzie taka, iż od dziś Gubernatorowie będą spełniać władzę lokalną. Nie będą umieszczeni w centralnych ośrodkach, tylko bezpośrednio na zarządzanym przez siebie terenie, gdzie będą mieli za zadanie dbanie o lokalną społeczność, organizowanie władzy urzędniczej, ekonomicznej i społecznej.

Dodatkowo, przy Wicekrólu powstaje Rada Indii. W jej skład wejdzie kilka najbardziej prominentnych osób z indyjskiego świata politycznego, Wicekról Indii, przedstawiciel władzy rządu oraz legat królewski. Rada bowiem będzie organem doradczym Wicekróla, do której tenże będzie się zwracał, aby zasięgnąć opinii ludu Indii, aby przyjmować polecenia itd., zaś Rada sama w sobie będzie pokojowym miejscem, w którym Indie i Korona będą mogły prowadzić debaty.

Podział administracyjny:

Dzięki reformie, rząd będzie mógł lepiej objąć władzę nad Cesarstwem Indii i sprawić, że zarządzanie nim będzie łatwiejsze.

Utworzenie Army of India
Zgodnie z ustaleniami z Mahatmą Ghandim, Król wydał polecenie utworzenia nowej jednostki na terytorium Indii. Armia Indii ma być formacją, która będzie składała się głównie z Hindusów i będzie służyła dobru Indii i całego Imperium Brytyjskiego.
Powołany został Urząd Rekrutacyjny Indii, który zajmie się rekrutowaniem ochotników do formacji. Będzie ona bowiem drogą do wyjścia z biedy i ubóstwa dla wszystkich wykluczonych, niskich kast i spoza społeczeństwa. Korona Brytyjska zapewni im żywność, żołd, miejsce do spania i przywróci do społeczeństwa i normalności.
Kadra oficerska, zgodnie z zarządzeniem JKM ma składać się głównie z Hindusów. Dlatego też, najbardziej obiecujących oficerów z Indii wyśle się do Royal Military Collegue w Sandhurts na szkolenie i naukę. Jeżeli uda im się ukończyć tę Akademię, co nie będzie łatwym zadaniem, będą umieszczani w szczeblach dowodzenia Army of India.
Na początek Król zarządził powołanie dwóch dywizji piechoty, jednak jeżeli oddziały okażą niezbędną karność, użyteczność i wierność, zapowiedziane są nowe powołania, a nawet wprowadzenie cięższego sprzętu. To wszystko jednak materia przyszłości.


30 mln na to

W porozumieniu z Australią i Nową Zelandią, kontynuowana jest rozbudowa Imperial Shipbuilding Company. Po usprawieniu infrastruktury kolejowej i postawieniu pierwszych większych połączeń, ISC zajmie się rozbudową stoczni i doków. Zostaną postawione dwa nowe, ogromne suche doki budowlane, przystosowane do budowy każdego rodzaju okrętów. Do tego, powstanie kilka nowych żurawi w niedużej odległości, które umożliwią szybkie przemieszczanie ogromnych ładunków, a także sieci suwnic i ciągów.
Oprócz tego, zostaną położone fundamenty dwóch zupełnie nowych doków remontowych, które w przyszłości będą miały służyć do przebudowy i napraw okrętów zmierzających do Australii, tak cywilnych jak i wojskowych.
Na ten cel kolejne 20 mln

W porozumieniu z rządem Kanady, zostaje powołana spółka Imperial Petroleum Company. Spółka ta będzie przedsięwzięciem brytyjsko-kanadyjskim, które zajmie się poszukiwaniem złóż ropy naftowej w Dominium Kanadyjskim. Korona przeznacza początkowo środki, aby rozpocząć badania geologiczne na południu kanadyjskiej prowincji Alberta, w okolicach miasta Black Diamond. Zostaną wysłani brytyjscy eksperci i geologowie, którzy wespół z kanadyjskimi specjalistami zaczną poszukiwania złóż ropy naftowej.
Rząd kanadyjski zaś nadał spółce specjalne koncesje i pozwolenia, dzięki czemu w przyszłości będzie ona mogła podjąć działalność wydobywczą.
Wielka Brytania przeznacza na ten cel 10 mln
Kanada przeznacza na ten cel 5 mln

Wielka Brytania od wieków dba o balans i równowagę w Europie, zapewniając pokój i stabilność. W ostatnim czasie jednak doszło do wielu przetasowań i przemian, przez co Londyn ujrzał niebezpieczeństwo dla europejskiego ładu. Aby zapewnić, jak za dawnych czasów, niepodważalność pokoju w Europie, podjęto działania.
18 lutego 1934 roku Wielka Brytania, Szwecja, Dania oraz Norwegia podpisały multilateralny układ obronny, który stanowił, iż jeżeli którekolwiek z państw zostanie zaatakowane przez Niemcy, pozostałe państwa opowiedzą się po stronie defensora i wesprą go wszystkimi możliwymi środkami.
Nie skończyło się jednak na tym tylko. Aby dać manifest przyjaźni brytyjsko-skandynawskiej, zostały zaplanowane i przeprowadzone wspólne manewry defensywne.

Scenariusz zakładał atak III Rzeszy na Danię. W pierwszej fazie, głównym zadaniem było spowolnienie pochodu wojsk niemieckich. Połączone floty Skandynawii dokonały fuzji i nadzorowały przerzut wojska ze Szwecji do Danii. Brytyjska Home Fleet dokonała mobilizacji w zaledwie trzy godziny, dzięki czemu uzyskała operacyjność w rekordowo szybkim czasie i mogła wyruszyć na odsiecz sojusznikom.
Po połączeniu sił sprzymierzonych w okolicach miasta Viborg, udało się zatrzymać pochód armii "nieprzyjaciel" na linii miast Ringkobing-Herning-Horsens. Odbył się scenariusz zamknięcie Cieśnin Duńskich przez połączone floty szwedzko-norwesko-duńskie, a także odbyły się wspólne ćwiczenia lotnicze formacji i strategii w ramach obrony przestrzeni powietrznej Danii.
Druga faza ćwiczeń zakładała odepchnięcie najeźdźcy i kontratak. Lotnictwo ćwiczyło walkę w powietrzu w wielonarodowych formacjach, zostały ustanowione wspólne związki taktyczne i sposoby komunikacji.
Kulminacją manewrów był symulowany ostrzał Hamburga i całkowita blokada lądowa Niemiec przez floty Wielkiej Brytanii, Szwecji, Danii i Norwegii, a także kontrofensywa w kierunku Szlezwiku.

Manewry zostały uznane za udane, żołnierze i marynarze wszystkich krajów uczestniczących nawiązali przyjaźnie i znajomości i mogli wymienić się doświadczeniami. Zażyłość między narodami została zacieśniona, zaś chodzą słuchy, że wystrzały próbne brytyjskiego flagowca HMS Hood można było usłyszeć w samym Hamburgu.

Zaborcza polityka Związku Południowej Afryki, odcięcie od Londynu i agresja musiały się skończyć. Wielka Brytania po raz kolejny zatriumfowała i odniosła pokojowe zwycięstwo, nie tylko kładąc kres południowoafrykańskiej niezdrowej ambicji, ale również poszerzając swe wpływy.
Na podstawie rezolucji Ligi Narodów i po ustanowieniu faktu, brytyjska Army of Africa pod dowództwem Generała Armii Bernarda Law Montgomery wkroczyła do Afryki Południowo-Zachodniej, aby ustanowić pieczę nad tym traktatowym obszarem Ligi Narodów. Niedługo po tym, African Fleet dokonało wizytacji Walvis Bay, a w samym mieście odbyło się uroczyste przekazanie mandatu Imperium Brytyjskiemu.

Budowa australijsko-nowozelandzkiej infrastruktury w dalszym ciągu trwa. Po ukończeniu budowy doków budowlanych, które natychmiast zostaną włączone do czynnej produkcji, nastąpi skupienie wysiłków budowlanych na konstrukcji doków remontowych. Będą budowane zgodnie z najnowszymi trendami szkutniczymi i przystosowane do szybkiego, maksymalnie zautomatyzowanego obsługiwania statków doń przybywających. Ten ostatni etap inwestycji zostanie uwieńczony wybudowaniem terminalu kolejowego w nieodległym dystansie od nowych doków, który zostanie połączony z siecią transportową Australii.
Na ten cel 10 mln

Imperial Petroleum Company odniosło spektakularny sukces i stanęło w obliczu ogromnego potencjału rozwoju. Dlatego też rządy Imperium Brytyjskiego i Kanady podjął decyzję o dalszym finansowaniu IPC. Obszar wykrytych złóż zostanie czym prędzej poddany eksploatacji - w regonie ma powstać nowe zagłębie zajmujące się wydobyciem ropy naftowej. Sprowadzone zostaną materiały budowlane na postawienie pierwszych szybów wydobywczych, a także rozwój infrastruktury - mają zostać wytyczone szlaki nowych połączeń kolejowych, które połączą stacje ekstrakcji z sieciami kolejowymi w Kanadzie. Specjaliści z Kanady i Wysp Brytyjskich mają dokonać szacowania zasobności i czystości surowców, podczas gdy budowniczowie będą nie tylko rozwijać przemysłowe zaplecze regionu Alberta, ale również infrastrukturalne - zostaną wybudowane podstawowe przetwórnie i rafinerie, a także zaplecze mieszkalne dla potencjalnych pracowników.
Na ten cel 20 mln plus środki od Kanady

Brytyjskie inwestycje w państwa członkowskie Wspólnoty Narodów są doceniane w całej wspólnocie, a ZPA z żalem spogląda w jej kierunku licząc straty do jakich doszło na skutek jej wycofania się z współpracy gospodarczej z Wielką Brytanią.

W Australii mówi się, że przemysł stoczniowy jest tam już tak bardzo rozbudowywany, że jeszcze trochę, a cała gospodarka będzie ustawiona tylko i wyłącznie pod budowę nowych statków. Mimo to, inwestycje te wpływają bardzo pozytywnie na zamożność i rozwój infrastruktury.

W Kanadzie rozpoczęto prace nad eksploatacją odkrytych złóż ropy wraz z całym zagłębiem do jej wstępnego przetwarzania. Teren nie sprzyja prowadzeniu zaawansowanych prac jak i sprowadzaniu rzeszy robotników do tego celu, jednak wizja wydobywania własnej ropy bardzo oddziałuje na rząd Kanady. Z tego względu wraz z pracami nad samym wydobyciem tak jak założono trwają pracę nad rozwojem infrastruktury w prowincji Alberta.