Zasady ekonomiczne

Ekonomia jest najważniejszym elementem państwa, które decyduje o jego sile. Łączy ona w sobie wszystkie elementy państwa od produkcji i generowania dochodów do skarbu państwa, przez konsumpcję dóbr do wydatków na rzecz utrzymania państwa i wojska. W związku z tym zawiera w sobie elementy gospodarki, podzielonej na trzy sektory, finansowo-ekonomiczne i handlu.


Każde państwo może osiągać przychód z :
- gospodarki (rolnictwo, przemysł, usługi)
- podatków (populacja i kapitał prywatny)
- handlu zagranicznego (technologie, sprzedaż zaopatrzenia)
- traktatów handlowych
- kontrybucji wojennych
- zysków z kontroli kolonii

Dochody państwa można podzielić na stałe i jednorazowe lub tymczasowe. Dochody stałe dzielą się na twarde takie jak dochody z gospodarki i dochody miękkie, takie jak podatki, które to zależą od stawki podatkowej i bogactwa. Na te pierwsze nie wpływają żadne inne czynniki, natomiast te drugie zależą od wielu. Inne dochody twarde takie jak zyski z konkretnych technologii, kolonii, a także traktatów handlowych także można uznać, za dochody twarde.


Arkusz gospodarczy jest częścią arkusza kalkulacyjnego EaW 3, jest najważniejszym elementem, wokół którego zbudowano część ekonomiczną tej gry. Duża część mechaniki ekonomicznej jest tylko do policzenia za pomocą funkcji i zależności tam wprowadzonych, w związku z czym jest to niezbędne w tej edycji. W temacie dotyczącym całego skoroszytu arkuszy do EaW znajdziecie jego opis wraz z instrukcją.


Bank światowy jest to poza narodowa instytucja, której położenia nikt nie zna. Jest to skarbiec administratorki, dlatego też jest niehistoryczny. Może on pośredniczyć w transakcjach, jednak jest on przede wszystkim używany dla potrzeb traktatów i paktu o nieagresji, gdzie służy on do przechowywania pieniędzy, jakie zostaną wypłacone jako kary.


Poniżej opisane są kolejne sposoby zdobywania dochodów, natomiast o koloniach i zyskach z nich należy przeczytać w mechanice ogólnej w poście o koloniach.

Jest to najważniejszy element każdego państwa, będący powiązaniem przedsiębiorstw prywatnych, państwowych, gospodarstw rolnych i domowych, stanowiący o sile ekonomicznej i przemysłowej. Pozwala ona na zaspokojenie potrzeb populacji państwa, jak też na dalszy rozwój gospodarki za pomocą produkcji przemysłowej i generowania dochodów.

O sile gospodarczej państwa, decyduje wytwarzane przez nią dochody jak i produkty oraz ogólnie pojęta zamożność społeczeństwa. To ostatnie wraz z stopą opodatkowania decyduje o przychodach z podatków.

Choć należałoby rozgraniczyć gospodarki wolno rynkowe od centralnie sterowanych jak też prywatny kapitał od inwestycji państwowych, to aktualnie gracz przejmuje prawie całkowitą kontrolę nad jej całością. Jedynie dział usług jest wyłączony spod pełnej władzy, a dodatkowo państwa demokratyczne winny liczyć się z opozycją jeżeli chodzi o prowadzenie polityki gospodarczej.

Największe znaczenie mają następujące sektory gospodarki:

Rolnictwo: - jest to sektor pierwszy gospodarki, odpowiadający za produkcję żywności: rolnictwo, rybołówstwo, hodowla.
Koszt rozwoju: 2.5 mln i 0.5 PP (0.25 PP dla krajów z bogactwem poniżej 50% i 0.15 PP dla krajów poniżej 25%)
Czas rozwoju: 1 tura
Wytwarza: Żywność, zaopatrzenie

Przemysł: - jest to sektor drugi gospodarki, odpowiadający za produkcję przemysłową i wydobycie, podzielona na trzy kategorie:
*lekki
Koszt rozwoju: 4.5 mln i 0.75 PP
Czas rozwoju: 1 tura
Dochód podstawowy: 0.75 mln
Wytwarza: Dobra konsumpcyjne, zaopatrzenie, produkty przemysłowe
Wykorzystanie surowców: 10 energii, 3 metali, 7.5 metali rzadkich, 0.5 ropy

*ciężki
Koszt rozwoju: 3 mln i 1 PP
Czas rozwoju: 1 tura
Dochód podstawowy: 0.5 mln
Wytwarza: Produkty przemysłowe, dobra luksusowe
Wykorzystanie surowców: 9 energii, 9 metali, 2.5 metali rzadkich, 0.5 ropy

*wydobywczy
Koszt rozwoju: 5 mln i 1.5 PP
Czas rozwoju: 1 tura
Dochód podstawowy: 0.5 mln
Wytwarza: Zwiększa wydobycie surowców mineralnych, dobra luksusowe
Wykorzystanie surowców: 2 energii, 0.5 ropy

Usługi: - jest to sektor trzeci gospodarki, odpowiadający za szeroko rozumiany dział usług. Jest to także współczynnik udziału kapitału prywatnego w gospodarce, co wiąże się z dochodami z opodatkowania kapitału prywatnego.
Koszt rozwoju: Kapitał prywatny

Magazyny: -
Koszt rozwoju: 3 mln za 100j magazynu
Czas rozwoju: 1 tura
Specjalne: Utrzymanie wzrasta logarytmicznie, zwiększa powierzchnię magazynową oraz powierzchnię do której magazynowanie jest darmowe.
W ramach 1 tury można rozbudować o 500j magazynu.


Zmiana cen struktur: Rolnictwo, Przemysł (całkowity)

Za każdy kolejny struktury ponad 100 koszta związane z jego wybudowaniem są 1,1x większe
Za każdy kolejny struktury ponad 200 koszta związane z jego wybudowaniem są 1,2x większe
Za każdy kolejny struktury ponad 300 koszta związane z jego wybudowaniem są 1,3x większe
Za każdy kolejny struktury ponad 400 koszta związane z jego wybudowaniem są 1,4x większe


Podatki - częścią pozyskiwania fundusze przez państwo zwykle są także przeróżne podatki. W celu uproszczenia wartością do wyliczania dochodów jest skumulowana efektywna wartość oprocentowania, wyrażana w %. Zmniejszanie lub zwiększanie podatków, ma swoje skutki nie tylko na dochody, ale także poparcie społeczne i wzrost bogactwa. Oddziaływać na % opodatkowania można w sposób mechaniczny, określając zmianę, lub też fabularnie poprzez podniesienie określonego podatku, lub wprowadzenie nowego.

Należy pamiętać, że relacja pomiędzy wynikami wyborów, a poparciem społecznym jest znacząca, tak samo jako między poparciem, a podnoszeniem podatków.

Bogactwo - współczynnik będący wartością zamożności, zakumulowanego kapitału i teoretycznego PKB. Jest to bardzo ważny wskaźnik wpływający na wiele dziedzin gospodarki, od dochodów z podatków, przez wydatki na utrzymanie państwa po konsumpcję żywności i dóbr. Współczynnik ten rośnie lub maleje w zależności od stanu państwa, konsumpcji oraz handlu.

Efektywność administracji - względna wartość wydajności administracji wynikająca z efektywności pracy zatrudnionej administracji, pokrycia terytorium kraju, oraz obciążenia jej pracą. W skrócie współczynnik ten oznacza jak daleko od złotego środka znajduje się aktualna administracja. W zależności od specyfiki państwa należy podejmować odpowiednie kroki w celu jej zwiększenia. Wyższa efektywność zwiększa dochody i niektóre wydatki, ale też powoduje wzrost niektórych wydatków.


Po za każde z państw dysponuje także wieloma departamentami lub ministerstwami, które zajmują się wybranymi sektorami państwa. Są związane z wybranymi aktywnościami państwa, które jest ważne ze względu gry, oraz mogą być rozwijane, poprzez rozbudowę. Są to departamenty handlu, wywiadu i nauki, każdy z nich ma swój wpływ na całokształt państwa, a zasady z nimi związane są w innych tematach lub działach zasad.

Sektor handlowy
Koszt budowy: 15 mln
Czas rozwoju: 0 tur
Specjalne: Pozwala na podpisanie 1 umowy handlowej

Centrum Wywiadu
Koszt budowy: 20 mln
Czas rozwoju: 1 tura
Przy standardowym finansowaniu wytwarza 3 punkty wywiadu i darmowo utrzymuje jedną siatkę wywiadowczą.

Centrum Naukowe
Koszt budowy: 25 mln
Czas rozwoju: 1 tura
Przy standardowym finansowaniu wytwarza 4 punkty badań. Pozwala na prowadzenia badań naukowych(technologicznych), każdy dodatkowy poziom pozwala pracować nad jedną więcej technologia w tym samym czasie.


Ze względów na osobną mechaniką marynarki i po części lotnictwa, wymagają one, zwłaszcza ta pierwsza posiadania rozbudowanej sieci pewnego typu baz wojskowych. Zasady dotyczące ich działania znajdują się w mechanice militarnej tutaj.

W skrócie, bazy te zwiększają efektywność bojową podległym im jednostek, a także zapewniają ich ochronę na kilku płaszczyznach.

Bazy morskie pozwalają na utrzymanie całej floty podnosząc limit tonażu floty, oraz stanowią bazy zaopatrzeniowe w materiały eksploatacyjne dla okrętów, zwłaszcza w miejscach, gdzie nie ma dostępu do cywilnych portów.

Bazy lotnicze zapewniają pełną obsługę dla sił powietrznych, która zwiększa ich efektywność w boju, jest ona wymagana dla przeprowadzania akcji przez bombowce strategiczne.

Baza morska:
Koszt budowy: 15 mln
Czas rozwoju: 1 tura
Koszt utrzymania: 1 mln, 15j ropy
Specjalne: Pozwala na utrzymanie 25 tonażu floty

Duża baza morska:
Koszt budowy: 40 mln (lub rozwój małej bazy o 25 mln)
Czas rozwoju: 2 tury (lub 1 tura przy rozwoju małej bazy)
Utrzymanie: 3 mln, 25j ropy
Specjalne: Pozwala na utrzymanie 50 tonażu floty

Baza lotnicza:
Koszt budowy: 10 mln
Czas rozwoju: 1 tura
Utrzymanie: 1,5 mln, 15j ropy
Specjalne: Pozwala na pełną obsługę 5S lotnictwa

Duża baza lotnicza:
Koszt budowy: 30 mln (lub rozwój małej bazy o 20 mln)
Czas rozwoju: 2 tury (lub 1 tura przy rozwoju małej bazy)
Utrzymanie: 4 mln, 25,j ropy
Specjalne: Pozwala na pełną obsługę 10S lotnictwa

Surowce mineralne są bardzo ważną częścią gospodarki, a przede wszystkim niezbędnym składnikiem przemysłu, które nie może bez nich funkcjonować. W czasie pokoju, handel nimi jest naturalną częścią zależności popytu i podaży. W związku z ograniczonym i kosztownym magazynowaniem surowców, niezmagazynowane nadwyżki przepadają i nie mogą być ponownie wykorzystane przez gracza. Jednak kluczową rolę odgrywają dla państw toczących wojnę, gdy szlaki handlowe są blokowane, a przeciwnicy ze sobą nie handlują.

Surowce mineralne podzielone są na trzy kategorie:
- Energię - w jej skład wchodzą głównie pokłady węgla kamiennego i brunatnego, ale także mniej kaloryczne pokłady. Dodatkowym źródłem pozyskania energii jest m.in rozwój elektrowni wodnych.
- Metale - są to podstawowe metale, głównie żelazo
- Metale rzadkie - metale ziem rzadkich, rzadziej spotykane i cenniejsze metale
- Ropa

Z każdego złoża wydobywa się określoną ilość danego surowca, która dla uproszczenia jest przypisana ogólnie do surowca, a także jedna prowincja wydobywa tylko jeden typ surowca. Jedynym surowcem, które wartościowość jest określona to złoża ropy. Jest ona bardziej ograniczonym surowcem, który w dużych ilościach wydobywa tylko kilka krajów na świecie.

Wydobycie surowca wg. jego typu:
- Energia - 125j na złoże
- Metale - 100j na złoże
- Metale rzadkie - 55j na złoże
- Ropa - 50j na 1 poziom złoża

Surowce wydobywa się ze złóż, których położenie ukazane jest na mapie surowców. Dodatkowe złoża mogą być odkrywane poprzez badania geologiczne i wykonywanie odwiertów. Należy jednak pamiętać, że sukces poszukiwań nie jest gwarantowany i nawet jeżeli gracz wie, że tam musi być np. ropa, to nie oznacza to, że znajdzie ją w rozsądnym czasie.

Kraj gracza, który nie posiada ani jednego złoża energii, metali i metali rzadkich otrzymuje pewną, niewielką ilość danego surowca nawet pomimo braku złóż. Bonus ten jest tracony w momencie pozyskania złoża.

Gdy zaczyna brakować surowców mineralnych spada współczynnik stanu surowców, co pociąga ze sobą zmniejszenie efektywności przemysłu. Im większe i bardziej różnorodne braki tym mniejszy współczynnik stanu surowców. Przedłużające się braki surowców mogą prowadzić do pogarszania się stanu gospodarki nie tylko w zakresie produkcji, ale też bogactwa, kapitału prywatnego czy też nawet strat spowodowanych zamykaniem się fabryk (zmniejszanie się przemysłu).

W przypadku baz morskich i lotniczych przy braku surowca bazy są nieaktywne, ale wciąż kosztują w utrzymaniu. Gracz musi jednoznacznie określić, które bazy są nieaktywne.

Pozostałe surowce, które nie są zawarte w powyższych zasadach i ogólnej mechanice należą do grupy surowców fabularnych i tylko w gestii gracza leży czy będzie zainteresowany ich wykorzystaniem.


Choć rozwój odnawialnych źródeł energii w latach 30 XX w. dopiero raczkuje i choć ludzie wykorzystywali już siłę wiatru i słońca, to najpoważniejszym źródłem pozyskiwania energii po za surowcami kopalnianymi, były elektrownie wodne oraz spalanie biomasy. To drugie ze względów gry, nie jest domyślnym źródłem alternatywnym, ale tak jak kilka innych leży w gestii gracza, aby znaleźć sposób na pozyskanie dodatkowej energii. W dane startowe uwzględniono jedynie twardsze dowody, takie jak elektrownie wodny, które dla wielu krajów były bardzo znaczącym producentem energii (Włochy, USA, Nowa Zelandia, Norwegia), a jednocześnie ich ilość jest ściśle ograniczona z dostępnością miejsc do wybudowania elektrowni wodnej oraz dla wielu z nich można datować ich powstanie.

Elektrownie wodne - są to zakłady przemysłowe wytwarzające energię elektryczną z energii potencjalnej wody. Jest to dodatkowe źródło pozyskiwania energii elektrycznej, której rozwój leży bezpośrednio w gestii gracza, wymagane jest jednak znalezienie odpowiedniego miejsca pod budowę nowych obiektów, w niektórych krajach będzie to prostsze, w niektórych nie. Koszt inwestycji i wielkość produkowanej energii zależy od inwestycji.

Handel zagraniczny jest bardzo ważną częścią gospodarki. Nie każdy kraj posiada ogromne ilości surowców mineralnych, lub też jest samo wystarczalny w zakresie zapewnienia potrzeb populacji. Kraje kolonialne produkują ogromne ilości produktów i surowców, które muszą komuś sprzedać, a kraje dążące do wzmocnienia swojej pozycji szukają surowców, które pozwolą im na rozwój. Słowem, każdy kraj ma coś na sprzedaż i zawsze znajdzie się kupiec.

Założeniem handlu w EaW jest pełnienie ważnej niszy w ekonomii i roli w czasie wojny. Z tego powodu, oraz z faktu, że wiele państw stosowało protekcjonizm gospodarczy, to w rękach gracza leży decydowanie o tym z kim i czym państwo handluje, w zakresie wpływającym na gospodarkę państwa.

Traktaty handlowe dzielą się na dwa typy:
- Traktaty o wolnym handlu pomiędzy państwami
- Umowy handlowe o wymianie dóbr, surowców, zaopatrzenia czy też produkcji przemysłowej

Ilość traktatów handlowych jakie możemy podpisać zależy od poziomu sektora handlowego. Każdy poziom sektora handlowego pozwala na podpisanie 1 umowy handlowej.

Ilość umów handlowych jest nieograniczona.

Aby uniknąć sytuacji, gdzie gracze podpisują wszystkie traktaty handlowe z krajami NPC to można je podpisywać tylko z graczami. Możliwe jest podpisanie traktatu z NPC na drodze wyjątku i po starannych próbach na jego podpisanie. Traktaty takie przynoszą z reguły mniejsze dochody niż podczas handlu z innym graczem.

Traktat handlowy przynosi od 2 do 6 mln zysku i jest on zależny od podpisanej umowy i tego co było w nim zawarte. Jeżeli wasz kraj produkuje coś, czego nikt inny nie sprzedaje to traktaty handlowe będą przynosić większe zyski. Nie dotyczy się to surowców mineralnych, których produkcja jest określona przez mechanikę.

Handlu można dokonywać za pośrednictwem:
- okrętów handlowe - okręty grupowane w konwoje transportujące dobra drogą morską
- składy handlowe - są to duże transporty drogowe albo kolejowe kursujące drogą lądową

Każda podpisana umowa musi mieć utworzoną ścieżkę.
Na przykład. Francja podpisała umowę handlową z Czechosłowacją. Aby składy handlowe dojechały do kraju muszą przejechać przez Rzeszę, albo inną okrężną drogą. Ścieżka handlowa wygląda tak:

Umowa handlowa z Czechosłowacją: Zysk - 6 mld, ścieżka: Francja-Rzesza-Czechosłowacja

W takim przypadku gracz Rzeszy może w temacie ceł napisać, że chce pobierać cło za przejazd składów handlowych przez jego kraj. W takim przypadku kwota cła zostanie odliczona od dochodu, jaki przynosi ten traktat, a sygnatariusze określają kto pokrywa koszty cła.

Przy handlu drogą morską wypisujemy akweny morskie i cieśniny przez jakie przepływają statki. Właściciele cieśnin lub kanałów również mogą domagać się opłat celnych.

Szczegółowa trasa handlu morskiego ma znaczenie w przypadku wojen, lub prób atakowania konwojów handlowych. Dlatego ostrożnie planujcie swój handel i nie zapominajcie o eskortowaniu okrętów handlowych w niespokojnych czasach. W handlu lądowym teoretycznie bezpieczeństwo składu zapewnia kraj, przez którego terytorium podróżuje. Dodatkowe uzgodnienia na ten temat podpisuje się wraz z umową handlową.


Jeżeli przez twój kraj przechodzi lądowy transport handlowy możesz próbować ciągnąć zyski z cła. Ograniczasz w ten sposób dochody z handlu jakie ciągną państwa, które go podpisały i przynoszą dochody tobie. Pamiętaj jednak, że wtedy mogą oni zmienić trasę. Dochody z cła określane są przy jego nałożeniu, przez państwo, które je nakłada.

Po zakończonym konflikcie zbrojnym podczas podpisywania pokoju można zażądać, aby jedna ze stron zapłaciła kontrybucję wojenną.

Wtedy jedna ze stron, najczęściej przegrany, wypłaca ze swojego skarbca określoną sumę pieniędzy, przez określony czas do skarbca państw, które tą kontrybucję pobierają(najczęściej zwycięzców).

Maksymalnie całkowita rata kontrybucji może wynosić tylko 50% dochodu państwa, które je wypłaca i jest ona oddawana pod koniec tury. Płacący kontrybucje musi pamiętać o tym, żeby zachować część funduszy na zapłacenie kontrybucji inaczej mogą czekać na niego kary, o których wcześniej napisano w traktacie.

Płacący kontrybucje może wypowiedzieć posłuszeństwo i nie zapłacić, ale wtedy zrywa warunek pokoju i kraje, które były gwarantem pokoju otrzymują Cassus Belli przeciwko niemu.

Wprowadzenie arkusza gospodarczego pozwoliło na zasymulowanie ekonomii państwa w skali makro. Wprowadzono więc produkcję żywności oraz dóbr konsumpcyjnych i luksusowych przez gospodarkę.

Żywność jest wytwarzana przez rolnictwo i konsumowana przez wszystkie populacje, zależnie od jej stanu prawnego, zamożności, a także od tego czy kraj w stanie wojny lub klęski żywiołowej wprowadził racjonowanie żywności, czy też nie.

Produkcja rolna jest dzielona na produkcję żywności jak i zaopatrzenia z produktów naturalnych. Na produkcję rolną ma wpływ współczynnik urodzaju plonu, należy więc pamiętać, że zbiory mogą być lepsze lub gorsze.

Dobra konsumpcyjne produkowane są przez przemysł lekki i konsumowany przez populację, zależnie od jej stanu prawnego, zamożności, a także tego czy kraj jest w stanie wojny, czy też nie.

Przemysł lekki jest odpowiedzialny także za produkcję większej części zaopatrzenia przemysłowego, więc zabiera on część potencjału produkcyjnego.

Dobra luksusowe produkowane są przez ogół przemysłu i prywatny kapitał, a także pozyskiwany z źródeł niezależnych od gospodarki, a bardziej od regionu.  Konsumowane są przez populację rodzimą i państw podbitych (w zależności od polityki okupacji.

Pierwsze dwa elementy produkcji krajowej przy niedoborze powodują ubożenie populacji, co przekłada się na zmniejszanie się bogactwa. Dobra luksusowe wpływają tylko pozytywnie na przyrost bogactwa, ale w ograniczonym zakresie.

Żaden z tych towarów nie jest domyślnie magazynowany przez państwo. W mechanice uwzględnia się skup żywności do państwowych magazynów, co ma związek z przechowywaniem go na gorsze czasu, lub wojnę.

Cena skupu żywności zależy od dobrobytu panującego w kraju oraz ilości nadwyżek żywności względem konsumpcji. Dzięki temu biedniejsze kraje są bardziej konkurencyjne, jeżeli chodzi o cenę, natomiast wielcy producenci rolni mogą sprzedawać większe ilości, a dzięki temu uzyskiwać wyższa cenę.

Należy jednak rozważyć jak dużo nadwyżek zostawić w państwie, aby zapewnić wzrost bogactwa przy jednoczesnej sprzedaży lub skupie interwencyjnym gdy będzie go zbyt dużo na rynku.

Ważną częścią mechaniki ekonomicznej jest zarządzanie surowcami, zwłaszcza w czasie wojny, gdy potrzebna jest cała moc produkcyjna. Przeciwnicy mogą próbować zablokować dostawy surowców z handlu, zamorskich terytoriów, a nawet części kraju, którą to odcięli bombardowaniami lub wojskiem.

Ponadto mogą oni atakować same obiekty wydobywcze, rafinerie i huty, zmniejszając na pewien czas ilość pozyskiwanego surowca. Złoża surowców są taką samą częścią gospodarki jak przemysł czy rolnictwo, mogą być uszkodzone przez nieprzyjaciela i będzie to negatywnie odbijało się na całości. Jednak o ile uszkodzona fabryka nie wpływa na inne, to brak surowców wpływa na cały przemysł.

W związku z tym kluczowe staje się zapewnienie ciągłości dostaw surowców dla przemysłu lub minimalizacja wpływu strat, na produkcję. Cel ten zapewniają magazyny, które gracz może rozbudowywać o dodatkową powierzchnię magazynową, a dają one dwojakie korzyści.

Po pierwsze rozbudowa zwiększa ogólną powierzchnię magazynową o taką samą ilość jednostek dla każdego surowca. Choć realistyczniej byłoby umożliwić swobodne operowanie magazynami, w celu wprowadzenia balansu, aktualnie każdy surowiec ma swoją powierzchnię magazynową.

Po drugie im większe magazyny, tym tańsze jest magazynowanie tej samej ilości surowca, co wiąże się z kosztami, jakie ponosi się na magazynowanie.

Koszty magazynowania związane są z samym obiektem magazynów, których koszt utrzymania rośnie w podanej na obrazku funkcji.



Oś x - pojemność magazynu, Oś y - koszt utrzymania magazynu.

Magazyny do 1000j nie kosztują nic w utrzymaniu co związane jest z założeniem, że do tej wielkości każdy kraj będzie w stanie tak rozprowadzić surowce po przemyśle i aktualnych magazynach, że koszt utrzymania tego będzie znikomy.

Powyżej 1000j pojemności magazynu zaczyna się za to płacić, a zarazem płaci się też za zapełnianie tych magazynów po brzegi. Dlatego też rozbudowa magazynu ma drugą funkcję. Im większe magazyny, tym większa powierzchnia magazynowa, do której koszty magazynowania poszczególnych surowców są zerowe.

Powyżej 2000j pojemności magazynu zaczyna się zwiększać powierzchnia darmowego magazynowania surowców, która na początek też wynosiła 1000j surowca mineralnego. Dla magazynowania zaopatrzenia tą granicę jest 125j, a żywności 250j. Powierzchnia darmowego magazynowania zwiększa się o połowę wzrostu wielkości magazynu.

Magazyny również mogą być sabotowane lub atakowane przez nieprzyjaciela, jednak pozwalają one na większe rozproszenie surowca, niż np. kopalnia, które nie można ruszyć z miejsca.