Wojna o Gran Chaco

Francja wyraża zaniepokojenie rozlewem krwi. Wzywamy obie strony do zaprzestania walk i zdania się na arbitraż Ligii Narodów.

Wielka Brytania również wyraża ubolewania i zaprasza skonfliktowane strony do rozmów wojna nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem, rozmowy odbędą się przy arbitrażu Ligi Narodów

Oba kraje zdecydowały, że Liga Narodów nic nie zrobi dziś, tak jak nic nie robiła do tej pory, dlatego nie oczekiwali, że nagle z nieba spadnie rozsądny arbitraż.

Styczeń 1933 roku przyniósł ofensywę Boliwii na froncie z Paragwajem. Ciężkie haubice Boliwii, czołgi i ciężkie karabiny maszynowe zaczęły docierać w region walk. Boliwia postanowiła uderzyć na umocnione punkty obrony, aby je zdobyć bądź zniszczyć zanim Paragwaj przyśle więcej żołnierzy.

Umocnienia te były zaprojektowane i zbudowane dzięki wsparciu merytorycznemu byłych carskich dowódców, którzy po klęsce białych generałów uciekli z kraju. Dzięki rozpoznaniu powietrznemu Boliwia zdawała sobie sprawę z tego jak trudno będzie je później sforsować.

Po stronie Boliwii walczyło 8 tysięcy żołnierzy, po stronie Paragwaju 5 tyś i następnie drugie 5 tyś posiłków. Mimo walk w ciężkim terenie Boliwijczycy próbowali użyć swojego ciężkiego sprzętu jednak bez większego powodzenia. Walki piechoty były jednak bardzo krwawe i męczące i po tygodniu walk obie strony poniosły ciężkie straty, a fort Nanawy nie został zdobyty.

Boliwii powiodła się za to bitwa z siłami Paragwaju w pobliżu Campo Jordan, gdzie przy użyciu czołgów pokonali i rozbili wroga, zmuszając go do odwrotu w kierunku Gondra. Po zdobyciu Alihuatá przecieli trasę zaopatrzeniową do Saavedra-Alihuatá.

Dalsze ich postępy zatrzymała pośpiesznie zorganizowana dywizja z karabinami zagranicznej produkcji. Znacznie poprawiło się dowodzenie i wykorzystanie marnych sił Paragwaju, jednak to nie jest zasługa tylko i wyłącznie białych generałów.

Boliwijczycy przegrupowują siły, do poważniejszej ofensywy z użyciem ciężkiego sprzętu, a Paragwaj reorganizuje swoje wojska i dosyła nowe posiłki, które mogło na szybko dozbroić. Wiele wskazuje na to, że ten konflikt będzie dłuższy niż mógł się spodziewać rząd Boliwii.

Mapa później (o ile to w ogóle kogokolwiek interesuje).

Do Argentyny przybywają wysłannicy Rzeszy. Zapraszamy obie strony konfliktu do negocjacji.

Post zostanie usunięty za 24h

Macie 24h na działania zwiazane z tym konfliktem jak i próbą arbitrażu. Potem wstawiam turę wojny i powoli kończy się 2 tura.

Rząd Argentyny przyjmuje dyplomatów Rzeszy Niemieckiej, a także zadba o obecność delegatów zwaśnionych stron.

Do Argentyny przybyła delegacja z WB

Wojna trwała mimo próby międzynarodowego arbitrażu i rozmów w Lidzie Narodów na temat tego konfliktu. Nie odbywały się jednak żadne większe walki. Boliwijczycy szykowali się do większej ofensywy, a Paragwajczycy konsolidowali siły i umacniali pozycje obronne. W tym czasie też do obu stron konfliktu spływali ochotnicy i najemnicy.

Boliwijczycy ponowili atak na Nanawę tym razem ściągając do wsparcia czołgi i nieliczne lotnictwo. Do pierwszych starć doszło już na początku lipca, ale główne uderzenie nadeszło na początku sierpnia. Pierwsza ofensywa została zatrzymana pod umocnieniami przez posiłki Paragwajskie, ale już następnego dnia wojska paragwajskie musiały cofać się za linię umocnień, a Boliwijczycy miotaczami płomieni zniszczyli opór w kilku stanowiskach obronnych. Ugrzęźli jednak po kontrofensywie sił Paragwaju, która jednak o mały włos się nie załamała.

W następnych dniach armia Boliwii bezskutecznie ponawiała ataki i została wyrzucona daleko od Nanawy, przez kontrofensywę nowo utworzonej dywizji paragwajskiej złożonej z ochotników. Boliwijczykom jednak udało się zniszczyć pobliskie lotnisko polowe sił Paragwaju. W czasie całej drugiej bitwy o Nanawę Boliwijczycy ponieśli duże straty, a dwa czołgi zostały zdobyte przez Paragwajczyków i ochotników z Urugwaju.

Druga ofensywa Boliwii skierowana była na północnym odcinku frontu. Tam uderzyły nowo sformowane oddziały złożone z ochotników, wśród których można było znaleźć Brazylijczyków jak i Peruwiańczyków. Ofensywa zakończyła się połowicznym sukcesem.

Uderzenie z północy zostało powstrzymane na linii frontu, a Boliwijczycy bezskutecznie próbowali sforsować pozycje Paragwajczyków. Mimo to ofensywa z północnego zachodu okazała się wyjątkowo udana i w pierwszym uderzeniu pokonano wroga na linii frontu, a potem całkowicie rozbito tamte oddziały.

Mimo ciężkiego terenu i braku pojazdów ofensywa przebiegała szybko i groziła okrążeniem całej północy, ale na ratunek przybyły niespodziewane posiłki ze stolicy. Dwie dywizje to było aż nadto aby zatrzymać nacierającego tam wroga lecz ten dzielnie próbował zepchnąć ochotników z Argentyny dalej na południe. Ostatecznie nie udało się domknąć okrążenia.

Siły Paragwaju słabną, ale do tej pory wygrali dwie większe bitwy (obie o Nanawę), ale na całości frontu widać ich braki w wyposażeniu. Siły Boliwii natomiast mimo wykorzystania ciężkiego sprzętu mają problemy w walce z Paragwajczykami jak i przemieszczaniem ciężkiego sprzętu w tym terenie.

Korespondenci wojenni, głównie z Ameryki Płd, mówią że ten konflikt zapowiada się na dłuższą wojnę. Mówi się także, że Boliwijczycy używali na froncie broni europejskiej produkcji, której wcześniej nie posiadali.

Mapa:
Będzie zaktualizowana wraz z główną.