II Wojna Bolszewicka

Zima przełomu 1934/1935 była ciężka i bardzo śnieżna. Poprzez zasypane drogi i pola po obu stronach granicy ZSRR - Polska gromadziło się coraz więcej oddziałów. Jeszcze zanim zaczęła się ciężka zima, siły Polskie zaczęły okopywać swoje pozycje, ponieważ wiedziano, że skoro ZSRR wypowiedziało wojnę , to lada moment zaatakuje.

Armia Czerwona podbudowana słowami Kirova, a także powodem wojny i radosną reakcją komisarzy na wieść, że należy szerzyć komunizm na cały świat ruszyła rankiem 10 stycznia na wojnę.

Zimowa aura uniemożliwiała korzystanie z lotnictwa bojowego, tak że po za kilkoma spokojnymi dniami i późniejszymi roztopami, nie mogła wiele zdziałać.


Wojska ZSRR podzielone na trzy zgrupowania Północ, Centrum i Południe podjęła walkę z trzema armiami Polski. Mimo zimowej aury i niesprzyjającej pogodzie, zahartowane w Sowieckich zimach oddziały piechoty i czołgi ruszyły do boju. Granicę przekroczono szybko i bezboleśnie, ponieważ korpusy straży granicznej wycofały się na pozycje wojsk. Dalej na całej linii frontu natknięto się na budowane w pośpiechu umocnienia w postaci bunkrów i zapór przeciwczołgowych, a także w większości - umocnień ziemnych. Tam też doszło do pierwszych walk. Brak przeznaczenia większych środków na umocnienia spowodował, że główną rolę spełniały umocnienia ziemne. O ile zamarznięta ziemia nawet skutecznie broniła przed ostrzałem karabinów, to artyleria powodowała duże zniszczenia.


Zarówno Polscy dowódcy jak i Sowieccy zdecydowali się na punktowe ataki czołgów, do przełamania frontu z potyczkami na całej linii frontu. W tej fazie przewaga technologiczna sowietów dała o sobie znać. Polakom znacznie trudniej było bronić się przed punktowymi atakami, gdy ostrzeliwała ich lepsza artyleria, a ataki czołgów przebijały się przez umocnienia. Natomiast Sowieci musieli radzić sobie z pociągami pancernymi. Te w pierwszej fazie starć zaskoczyły wroga, i Polakom kosztem strat udało się przebić w kilku miejscach.

Ataki szarpane umożliwiały Polsce obronę pozycji, ponieważ wróg musiał dywizjami lekkich czołgów odpierać ofensywy, a Polacy ataki Sowietów odpierali Kawalerią i Kawalerią Zmechanizowaną. Mimo, że przewaga liczebna była po stronie Polski, to technologiczna przewaga ZSRR dawała o sobie znać przy każdym starciu. Każde przełamanie zarówno w obronie jak i ataku więcej sił kosztowało Polaków niż Sowietów. W samym centrum, gdzie toczyły się najcięższe walki wojna przemieniła się w pojedynek Gen. Wiśniowiecki z Gen. Woroszyłowem.


Po trzech tygodniach walk o granicę Armia Czerwona przebiła się w bitwie pod Krzemieńcem i uczyniła głęboką wyrwę w najsłabszej części frontu. Odcięte na południu oddział uciekły do Rumunii. Równocześnie pod Wilejką uderzenie czołgów i masy piechoty przebiło północnym froncie. Lekkie czołgi od razu ruszyły na Wilno, a piechota okrążyła odcięte na północnym froncie dywizje. Część z nich uciekła na Łotwę i tam została internowana.

Te dwie klęski na froncie i załamanie się całego południowego skrzydła okazałoby się zgubą dla Polski gdyby nie to, że trzymano odziały w odwodzie. Zbawienny okazał się jedynie wpływ Rumunii. Ta zdecydowała, że mimo wszystkich traktatów, nie wspomoże swojego sojusznika deklarując wojnę ZSRR, ale za to przysłała trochę sprzętu wojskowego i zaopatrzenia do Lwowa. To okazało się zbawienne dla miasta, ponieważ zanim odwody przybyły na południe miasto zostało okrążone przez wroga. Kilka nowo sformowanych i świeżych dywizji złożonych z ochotników, z wsparciem broni pancernej dzielnie broniło Lwowa przez kolejne trzy tygodnie. Polakom nie udało się przebić do miasta, ale Lwów związał walką kilka dywizji ZSRR, w tym ciężkich czołgów co uniemożliwiło prowadzenie ofensywy na południu aż do upadku miasta.

Polskie lotnictwo pojawiało się na niebie kiedy tylko mogło, ale gdy nie padał śnieg, to wiał ostry mroźny wiatr, a lotnictwo I generacji nie mogło i w taką pogodę nic zdziałać.


Na północy Lekkie czołgi wjechały bez większych problemów do Wilna. Polska zwijała flankę i cofała się w centrum. W tym czasie zaczął nadchodzić marzec, a więc i roztopy, a Polska mogła w końcu użyć swojego lotnictwa. Bombowce zaczęły nękać wojska ZSRR. To odciążyło zmęczone bojem Polskie dywizje, które od dwóch miesięcy odpierały ataki lepszych wojsk, dowodzonych przez kompetentnych generałów, które na dodatek zyskiwały coraz większą przewagę.

Sytuacja Polski jest zła, ale nie krytyczna. Większość oddziały poniosły poważne straty i w końcowej fazie walk, to dzięki bombowcom udało się uniknąć  załamania frontu w kilku miejscach. Jeżeli lotnictwo ZSRR wkroczy do walki i ją wygra, to wróg błyskawicznie znajdzie się pod Warszawą. Natomiast Armia Czerwona mimo przewagi technologicznej zbyt wiele sił straciła walczą z dwukrotnie liczebniejszym wrogiem, który dodatkowo się bronił na przygotowanych pozycjach, a wojna szarpana przedłużyła walkę o granice. Jedynie w siłach pancernych ten stosunek wynosił 2 do 1 dla Sowietów, z tym że obie strony wystawiły tyle samo dywizji "cięższych" czołgów. To wszystko spowodowało, że ZSRR utknęło w froncie zachodnim.

Polski wojska na początku wojny były dobrze przygotowane i zaopatrzone, jednak wraz z coraz dłuższymi walkami i złą pogodą stan ten się pogarszał. Zaopatrzenie jechało na front wprost z centralnych magazynów pod Warszawą, a dotarcie na wschód zajmowało wiele czasu. Ta taktyka jednak dała swoje efekty i złapane w kotłach oddziały nie musiały porzucać swoich zapasów. Jedynie utrata Wilna i zdobycie zaopatrzenia z Lwowa spowodowało o wiele większe jego straty.

ZSRR natomiast zaopatrzenie zabrało ze sobą. To w takiej aurze pogodowej było najlepszą decyzją, zapewniającą, że wojska mimo wszystko będą miały przy sobie jakież zapasy. Jednak i one by nie wystarczyły W marcu Sowieci musieli otrzymać zaopatrzenie z Moskwy, ponieważ jej ilość posiadanej przy sobie mocno się skurczyła i trzeba było natychmiastowo zadbać, aby każdy na froncie ją miał.

Dla ZSRR straty zaopatrzenia na wojnie są tylko częścią i nie zagrażają strategicznym zasobom, ale Polaków mocniej kosztowała ta wojna. Należy się obawiać, że gdy ZSRR wkroczy do Centralnego Okręgu Przemysłowego i przejmie fabryki zaopatrzenia to wojska nie będą miały czym strzelać.

Straty:
ZSRR:
- 5% poparcia
- 4D Piechoty (V)
- 2D Lekkich Czołgów (III)
- 1D Czołgów (III)
- na uzupełnienie pozostałych oddziałów 8 mln
- 20j zaopatrzenia (3,5 ponad ciężkie walki)

Polska:
- 7% poparcia
- 6D Piechoty II
- 2D Piechoty II - internowane na Łotwie
- 1D Piechoty II - w Rumunii
- 3D Piechoty I
- 2D Garnizon I (KOP)
- 2D Kawalerii I
- 1D Kawalerii Zmechanizowanej I
- 1D Lekkie czołgi I (*)
- 1D Czołgi II
- 2 lekkie pociągi pancerne IV
- 1 ciężki pociąg pancerny IV
- na uzupełnienie pozostałych oddziałów 12 mln
- 1 poziom usług, przemysłu i fabryk zaopatrzenia (okupowane)
- 2 poziomy rolnictwa (okupowane)
- 35j zaopatrzenia ( 10 ponad ciężkie walki m.in utrata Lwowa i Wilna, a także kotły)

Straty j zaopatrzenia wynikają z samych walk prowadzonych przez wyznaczone armie. W turze jednostki zużywają stan wojenny + wypisane wyżej wynikające z walk.

Awanse:
Gen. Konstanty Rokossowski – + 2 umiejętności
5D Piechoty(V) (*)
2D Lekkich Czołgów(III) (*)
1D Ciężkich Czołgów (III) (*)


Polska:
Wiśniowiecki Maciej Generał - + 2 umiejętności + doświadczony (*)
3D Piechota II (*)
2D Piechoty II (**)
1D Piechoty I (*)
1D Kawalerii I (*)
1D Kawaleria Zmechanizowana I (**)
1D Czołgi II (*)
1 Ciężkie pociągi pancerne  IV (*)
1 Lekkie pociągi pancerne  IV (*)


Proszę uaktualnić i potwierdzić. Jeżeli do wojny tego nie zrobicie, to w waszym wojsku będzie panował chaos.

Przyszła wiosna, a wraz z nią roztopy. Sztab generalny Armii Czerwonej w Moskwie dał zielone światło dla sił powietrznych Marszałka Michaił Tuchaczewski. W tym czasie w Berlinie zapadł rozkaz, o wyruszeniu 2. Armii do Polski. Również 3. Armia generała Guderiana, która brała udział w Manewrach w Prusach wschodnich gotowała się o wymarszu.

W tym czasie Gen. Wiśniowiecki zarządził odwrót taktyczny z obecnie zajmowanych pozycji i odcięcie się od walk. Mobilne oddziały kawalerii zabezpieczały odwrót.

Poważnym problemem w pierwszych tygodniach walk były roztopy, które spowalniały czołgi. Zanim nie przybyło lotnictwo ZSRR, Polacy mogli spokojnie się wycofywać.

Po zerwaniu bliskiego kontaktu, obie armie przegrupowały swoje szyki i zostały uzupełnione. Dało to Polakom tydzień spokoju. Niestety linia Bugu była już w kilku miejscach przekroczona i bronienie tej rzeki nie miało sensu.

Do pierwszych potyczek doszło w powietrzu. Myśliwce eskortujące pociągi pancerne odparły najpierw atak eskadry rozpoznawczej, a potem do bitwy powietrznej. Siły ZSRR chciały jak najszybciej zniszczyć polskie lotnictwo. Obie strony posiadają generałów znających się lotnictwie, ale to generał ZSRR jest lepszym z nich.


Mimo to w powietrzu wrzała wyrównana wojna. Tym czasem na lądzie Armia Czerwona ruszyła do ofensywy. Przekroczyła linię Bugu, a Armia Północ wkroczyła do Suwałk i rozpoczęła ustawianie obrony na granicy z III Rzeszą. W tym czasie 2. Armia Niemiecka wkroczyła na Wielkopolskę, Pomorze i Śląsk, a 3. Armia opuściła tereny manewrów.

Na południu Polski Czerwień starła się z Czerwonym. Armia Południe ZSRR, zmagała się w krótkich potyczkach z konną armią Polską. Koniom łatwiej było poruszać się po błotnistych zalanych terenach niż czołgom. Dodatkowo na oddziały ZSRR spadały ciągle bombowce nurkujące. To znów odciągało radzieckie myśliwce od bitwy w powietrzu, która toczyła się już na całym froncie. Te musiały też osłaniać adzieckie bombowce taktyczne i strategiczne bombardowały linie zaopatrzeniowe i strategiczne pozycje wroga.

Armia Centralna zmierzyła się z ciężkim wyzwaniem ponieważ została rozdzielona na dwie części. Polacy wysadzili, niszczyli ostrzałem lub po prostu rozkręcali wszystkie mosty, przez które już przeszli. Kilka korpusów zarówno piechoty jak i czołgów wpadło w zasadzki na mostach, gdzie ukryty w pobliżu mostu człowiek wysadzał go. Dodatkowo musiała się borykać z zasadzkami oddziałów Polskich. Wzburzony stan wód nie pozwalał na łatwą przeprawę.

To wszystko spowalniało ofensywę i to bardzo. Do końca kwietnia oddziały ZSRR nie znalazły się nawet nawet na przedpolach Warszawy i nie przekroczono Sanu.

Wtedy też wyjaśniło się gdzie zmierzała 3. Armia. Ambasador III Rzeszy w Kownie złożył na ręce rządu litewskiego żądanie, które dotyczyło włączenia Okręgu Kłajpedy do III Rzeszy Niemieckiej. Ultimatum było proste. W razie odmowy 3. Armia wkroczy na Litwę, a flota będąca na manewrach ostrzela wybrzeże, wypuszczając bombowce na stolicę. Rząd Litwy musiał ugiąć się przed żądaniami.

To wydarzenie spowodowało lawinę innych w państwach Bałtyckich. Litwa i Łotwa postawiły swoje armie w stan gotowości, a Estonia po długich staraniach Mannerheima postanowiła nie czekać na agresję ZSRR albo III Rzeszy i przyłączyć się do Finlandii.


W tym czasie Armia Północ i Centralna zbliżała się do Warszawy. Armia południe zaczęła obstawiać granicę z Czechosłowacją i przekroczyła słabo bronioną linię Sanu w kilku miejscach. Rozpoczęły się walki o COP. Nie były to zwykłe bitwy, ale serie potyczek w miastach. Krwawe walki o Krosno, Rzeszów, Przemyśl, Sanok toczyły się dniem i nocą. Rząd Polski ewakuował mieszkańców tych miast, także większość z nich uciekła. W miejskich walkach nie było przewagi technologicznej i artylerii. Dochodziło do krwawych starć na bagnety, masakr z CKM-ów ustawionych na rogach ulic. Pijani żołnierze Armii Czerwonej najdzielniej walczyli w walkach na bagnety, jednak często ginęli w zasadkach. Gen. Konstanty Rokossowski, aby ocalić swoich ludzi został zmuszony do powstrzymania ofensywy i niszczenia miast ostrzałem artyleryjskim.

Komunistyczna partyzantka i bojówki wspierały wysiłek zbrojny Armii Czerwonej, jednak albo była pacyfikowana przez policję, albo przez Niemców, albo przez wojsko, bo na linii frontu jej nie było. Musiały się ograniczyć jedynie do sabotażu na tyłach, atakach na linie zaopatrzeniowe i siania paniki.


Nowa ścieżka dźwiękowa: https://www.youtube.com/watch?v=MuoGRiKscFQ


W połowie maja, główne siły Armii Czerwonej w końcu dotarły do Warszawy i linii umocnień polskich nad Wisłą. Wcześniej znów musiały borykać się z zasadzkami i tym razem trwalszą linią luźnej obrony, która ciągle cofała się ku Warszawie i linii Wisły.

Tam znów znaleziono zniszczone mosty, a przy próbie przekraczania istniejących był one niszczone wraz z oddziałami. Jedynie Warszawa wręcz zapraszała do ataku. Prawostronna część Warszawy była pusta, a wschodnia do tej pory została znów porządnie okopana i betonowe bunkry choć w mniejszości dopełniały obrazu stolicy.

Nad Warszawą doszło do największej bitwy powietrznej tej wojny. Cała potęga lotnictwa Armii Czerwonej zgromadziła się do bombardowania miasta. Siły polskie, które do tej pory dotrzymywały pola w powietrzu otrzymały w niej ciężkie straty. Artyleria piechoty również rozpoczęła swoje.


Armia Północ nie próżnowała i ruszyła do ataku na Twierdzę Modlin, która broniła stolicy przed okrążeniem. Okopane pozycje wojsk Polski starały się dzielnie bronić, ale ciągłe szturmy, bombardowania i ostrzał artyleryjski na to nie pozwalały. Po dwóch i pół tygodnia walk załoga twierdzy skapitulowała przed lepszą technologicznie armią sowiecką.

W tym czasie Warszawę szturmowały kolejne fale Armii Czerwonej. Mając swoje bazy wypadowe w wschodniej Warszawie przedzierały się na zachodni brzeg. Znów wszystkie mosty zaminowano i wysadzono, a dodatkowo w wodzie znajdywały się miny. Z zrujnowanych domostw seriami z CKM-ów koszono wrogich żołnierzy, próbujących sforsować wzniesione wody. Czołgi nie mogły przebyć linii Wisły, a miasta od południa strzegła armia okopowa z umocnionych pozycji. Wisła nadawała się do przeprawy jedynie w mieście gdzie gruz zasypał część dna. Najcięższe umocnienia jak i ruiny są w okolicach Rynku i Zamku Królewskiego.

Zgodnie z rozkazem Kirova doszło do zmasowanego ataku z północy i wschodu. Do walk ruszyło wszystko co nie miało innego zadania ani nie było już rozbite. Na północy siły pancerne dokonały ciężkiego uderzenia na linię Wisły, a w Warszawie doszło do wielkiej przeprawy wzdłuż Wisły.

Dowódcy ZSRR nie spodziewali się jednak jednego. Na zachodnim brzegu zostali specjalne wybrani żołnierze. Zaczęli oni atakować w nocy na tyły nacierających wojsk. Ofensywa została sparaliżowana i wzięta z drugiej strony. Armia Czerwona ponosiła ogromne straty, a przewaga technologiczna jest niczym w walkach miejskich.

Jednak wtedy na miasto uderzyły lekkie czołgi przeprawione po zwycięstwie na północ od Warszawy. Atak na flankę wojsk broniących miasto i linii rzeki spowodował ciężkie straty i zmusił Polaków do odwrotu. Był to koniec czerwca.


Warszawa została zdobyta, po zapłaceniu horrendalnego długo krwi.

Z Warszawy zostały tylko płonące ruiny, dziesiątki tysięcy zabitych i ciężko rannych, wraki czołgów i artylerii, a także szczątki samolotów. Armia Czerwona zapłaciła trupami wielu swoich dobrze wyszkolonych i wyposażonych żołnierzy. Centralny okręg przemysłowy częściowo się obronił w zaciętych walkach na bagnety w miastach, a linia Wisły została sforsowana tylko pod Warszawą.

Generał Wiśniowiecki wraz z swoim sztabem wycofał się z Warszawy zanim ZSRR przełamało linię Wisły na północy miasta. Polacy krwawo odpierali wściekłe ataki radzieckich generałów, ale nie starczyło rezerw do wygrania bitwy o Warszawę.

Armia Czerwona straciła ponad połowę swojego stanu wyjściowego z 1 kwietnia, ponosząc ogromne straty w oddziałach piechoty. Lepsza technologia nie dawała nic w krwawych i zaciętych walkach na bagnety w miastach, gdzie przewaga liczebna była ważniejsza. Straty Polski także oscylują w granicach 50%, szczególnie w lotnictwie gdzie straty są większe.



Straty:
ZSRR:
- 5% poparcia
- 10D Piechoty V
- 2D Piechoty V (*)
- 1D lekkich czołgów III (*)
- 1D Czołgów III
- 3S Myśliwców I
- 1S Myśliwców II
- 1S Bombowców taktycznych I
- 1S Bombowców strategicznych I
- 30j zaopatrzenia
- 12 mln na uzupełnienia

Polska:
- 10% poparcia
- 7D Piechoty II
- 3D Piechoty II *
- 3D Piechoty I
- 2D Kawalerii I
- 1D Kawalerii zmechanizowanej I *
- 1 lekki pociąg pancerny
- 1 ciężki pociąg pancerny
- 4S Myśliwców I
- 2S Bombowców nurkujących I
- 30 j zaopatrzenia
- 1 poziom usług i rolnictwa
- 3 poziomy przemysłu
- 2 poziomy fabryk zaopatrzenia
- 1 poziom centrum kultury, wywiadu i nauki
- 10 mln na uzupełnienia

UWAGA: Straty zaopatrzenia liczone ze stanem wojny

Awanse:
ZSRR:
Gen. Konstanty Rokossowski + *
Kliment Woroszyłow „Czołgista + *
3D Piechoty (V) (*)
2D Piechoty(V) (**)
1S Myśliców I (*)
2S Myśliwców II  (*)

Polska:
Wiśniowiecki Maciej Generał + 1 umiejętności
2D Piechoty II (*)
2D Piechoty II (**)
1D Kawalerii I (**)
1D Kawalerii zmechanizowanej I (***)
1 Myśliwców II (*)
1S Bombowców nurkujących I (*)

Wielka Brytania przyjmie od/z Rzeszy uciekinierów z Polski. Zachowujemy inne stanowisko i postawę niż Francuzi.

Zgoda. Przynajmniej Brytyjczycy myślą o losie ludzi, a nie o swoich chorych ambicjach i urażonej dumie (jak Francuzi). Przypominamy, że zgoda na tranzyt żołnierzy jest zależna od postawy Józefa Piłsudskiego. Warunki umowy kapitulacyjnej przedstawiliśmy nieco wcześniej i są bezdyskusyjnym warunkiem naszej zgody. W skrócie:

-Józef Piłsudski jako obecny Naczelnik Państwa zrzeknie się wszelkich praw do prowincji opanowanych przez Wehrmacht
-uzbrojenie i ciężki sprzęt Wojska Polskiego zostaną zarekwirowane przez III Rzeszę Niemiecką
-niemiecka flota transportowa przetransportuje żołnierzy polskich na wyspy brytyjskie

Państwo polskie musi samo zdecydować. Wielka Brytania nie zamierza naciskać na Polską dyplomację. Polska może tez wybrać drogę: Walki do końca.

Wobec porażki oraz wybuchu zamieszek wewnątrz resztki kraju Polskiego a także opuszczenia przez wszystkich sojuszników zapraszamy najwyższych przedstawicieli Rzeszy, jako dowódców wojsk Wermahtu operującego na ziemiach Polski by asystowali przy podpisywaniu aktu kapitulacji wobec Związku Sowieckiego. Zbyt dużo krwi zostało przelane, a Rosja znów przekona się iż nikt nie jest w stanie złamać Polskiego ducha.

Rząd włoski pierw neguje działania dążące do wzmocnienia Polski, a potem apeluje do dalszej walki? Nie jesteśmy krajem faszystowskim lub Socialistycznym, by krew narodu przelewać za upadłą ideę państwa. Nie jesteśmy w stanie się obronić, więc będziemy dążyć do odbudowy Polski poza zasięgiem zaborczego ZSRR.

Negujemy działania Polskiego rządu, który jawnie działał od początku 1933 roku przeciwnie do oczekiwań społeczeństwa Polskiego. Zaczynając od oddania Wolnego miasta Gdańsk. Skoro Nie jesteście takim krajem, to czym wy byliście walczą pod Warszawą w 1920? Jest to wasza decyzja i ją poszanujemy, ale czy na pewno rozsądna?

To Polacy giną na froncie, nie włosi. Gdy polska prosiła o pomoc, nie otrzymała jej, tak więc nie macie żadnego prawa negować decyzji naszego rządu

Mamy rozumieć że III Rzesza właśnie wam pomaga i to jest w pełni do zaakceptowania? Przeczylibyśmy samym sobie, jakbyśmy poparli rząd, który niszczy własny kraj. My tylko apelujemy jako jeden z członków Ligii Narodów. Jak to potraktujecie to już od was zależy.

Proponujemy wojskom Polskim, które przedostały się do Rumunii, aby poprzez Turcję oraz Bułgarię(jeśli otrzymają pozwolenie) dostały się do Wielkiej Brytanii.

ZSRR zezwala na udział pułkowników z III Rzeszy, muszą przecież podpisać swoją cześć kapitulacji
pokrótce:
W Łodzi spotkali się Marszałek ZSRR Michail Tuchaczewski, ze strony Polski Wiśniowiecki Maciej oraz ze strony III Rzeszy  

-II RP przestaje istnieć
-Zezwolimy żydom, zamieszkać w ZSRR i nie spotkają ich żadne represje z naszej strony
-ZSRR anektuje ziemie zaznaczone na czerwono a III Rzesza ziemie zaznaczone na szaro

Mapa:


Strona Radziecka Podpisuje.

Ze strony Polski to rząd wyznaczy kto będzie podpisywał kapitulację, a ZSRR jako zwycięzca może taką osobę zaproponować(bądź też wymusić). Wiśniowieckiego nie ma w Łodzi, ostatnio widziano go na umocnieniach Wisły w okolicach Radomia podczas przeglądu resztek wojsk o zachowania karności i dyscypliny w nim. Aktualnie w Łodzi przebywa cały rząd pułkowników II RP.

//Tyle jeżeli chodzi o to kto jest w Łodzi. Elay pytał się gdzie jest rząd, to powiedziałem, że w Łodzi.

Teraz czekam na podpis Elaya i Tarabena.

podpisane

taraben napisał:

"Nim przejdą panowie jednak do świętowania wspaniałego zwycięstwa, chcielibyśmy zaprezentować kilka faktów. Poczynając od najdrobniejszego, musimy uprzedzić iż cąłe to spotkanie było transmitowane w radiu oraz nagrywane. Jednak jest to swoista błahostka. Ważniejszą kwestią jest dokument, którego kopię <tutaj Piłsudski wyciąga z zanadrza lekko zmiętą kartkę> mam o tutaj. Jest to ostatni dekret rady pułkownikowskiej, w którym to po odmowie spłaty reperacji wojennych na rzecz Czechosłowacji zrzekamy się władzy w Polsce na rzecz - zgodnie z prawem Polskim - aktualnego marszałka - Generała Broni Wiśniowieckiego, który podczas naszej rozmowy poddawał nieokupowaną jeszcze południową część Polski z Krakowem, Rzeszowem i resztą CoPu na czele jurysdykcji państwa Czechosłowackiego - które to zgodnie z podpisanym pokojem - wkroczyło na owe tereny. Jednocześnie, fakt podpisania przeze mnie leżącego na stole dokumentu <wskazuje na rozejm> jest bezprawny i nie wiążący. Tym samym zgodnie z rozkazem aktualnego przywódcy Polski, wycofujemy prawo do przemarszu wojsk stronie Niemieckiej, żądając pod groźbą złamania Paktu o Nieagresji - jak najszybszego wycofania wojsk z terenów Polskich. Co się zaś tyczy strony Rosyjskiej - podobny traktat kapitulacyjny, w którym jedyne zmiany dotyczą poszanowania tradycji Polaków znajdujących się pod nowym zwierzchnictwem oraz przebiegu granicy Sowiecko-Niemieckiej - został przesłany do Moskwy. Ostatnią kwestią wartą poruszenia, nim przystąpią panowie do mordowania mnie oraz byłych członków rządu Polskiego - jest fakt iż zgodnie z naszym życzeniem, Marszałek Wiśniowiecki uznał nas za zdrajców narodu Polskiego. Jedyną zaś karą oraz możliwością odkupienia tak haniebnego czynu jest śmierć. A że w Polsce wszystko czynimy z Pompą, niechaj tradycji stanie się zadość a przyjaźń Polsko-Niemiecką, na zawsze będzie znakiem naiwności i głupoty. Tymi słowy niechaj zakończy się ta farsa. Piłsudski kiwa głową człowiekowi ustawionemu na wprost okna, który to uruchamiając zapalnik wraz z śmiercią wielkiego Bohatera i nieustraszonego patrioty kończy pewien rozdział Polski."

Taraben nie ma możliwości fizycznych (flood jest włączony)

Gdy Piłsudski nacisnął zapalnik doszło do eksplozji. Cały gmach, w którym zgromadził się cały polski rząd pułkowników, marszałek Michail Tuchaczewski, a także sześciu pułkowników armii III Rzeszy i spora liczba oficjeli i dyplomatów tych trzech krajów krajów zginęło w potężnych wybuchu, który zawalił cały budynek.


W tym czasie, ogłoszony zdrajcą Gen. Wiśniowiecki zorganizował szybki taktyczny odwrót wojsk z byłej linii frontu. Tak na prawdę Piłsudski miał rację, ponieważ Wiśniowiecki zaczął współpracować z Aliantami jeszcze przed rozmowami o kapitulacji Polski.

Zajęta podpisywaniem kapitulacji ZSRR i III Rzesza zaobserwowały masowe dezercji i ucieczek z linii Wisły i północy Polski, ale nikt z tym nic nie zrobił. Polska nie posiadała żadnych dywizji na terenach strzeżonych przez III Rzeszę i żaden oddział nie dostał się w jej ręce. Jedynie 1D Piechoty II, które wyruszyło z Rumunię przez Węgry i III Rzeszę na tereny Polski gdzieś się zapodziały.

Prawda jest taka, że wycieńczone walką wojska Polski zachowały pełne siły pancerne, a pociągi pancerne były remontowane w czasie wojny. Te szybko uderzyły w kierunku Raciborza, zmuszając bez żadnego wystrzały pojedynczą dywizję niemieckiej piechoty do wycofania się na tereny III Rzeszy.

W tym czasie piechota kawalerią osłaniały one odwrót sił Polski, gdyż spodziewano się, że podstęp mógł się nie udać i wojska ZSRR od razu ruszą ze swoich pozycji. Wtedy też Czechosłowacja wkroczyła na ziemię Polski i to bez żadnych walk bo jako sojusznik Wiśniowieckiego. Lekkie czołgi i siły zmechanizowane dotarły do Krakowa i obsadziły tamtejsze fortyfikacje, reszta szybkich wojsk jak najszybciej osiągnęła granice z III Rzeszą i ZSRR. Zanim ktokolwiek zaobserwował to co się dzieje, wojska polskie połączyły się z Czechosłowackimi, a ta ogłosiła mobilizację i stan gotowości bojowej na terenie całego kraju.

W obliczu zamachu oczy wszystkich były najpierw zwrócone ku Łodzi i tylko dzięki temu podstęp się udał. Wojska ZSRR wstrząśnięte śmiercią marszałka przez moment był niezdatne do niczego, mimo, że posiadało tam aż trzech generałów... a może właśnie dzięki temu.
Zanim ktokolwiek zareagował Polska już była podzielona na 3 części. III Rzesza swoje już kontrolowała, a armia ZSRR obudziła się z wstrząsu i zajęła co ich.


Jasna czy tłumaczyć co czyje?

Skutki:
- Nikt nie złamał żadnego PoNa
- Czechosłowacja nie walczyła ani z ZSRR ani z III Rzeszą
- Czechosłowacja postawiła w stan gotowości całą armię i ogłosiła mobilizację(m.in w związku z otwarciem na nowo wojny Czechosłowacja-Polska)
- Czechosłowacja zajeła część COPu, Racibórz(oddany przez Wiśniowieckiego), Kraków i to co widnieje na mapie
- Ocalałe wojska Polski trafiają pod skrzydła Czechosłowacji wzmacniając jej obronę.
- III Rzesza i ZSRR zajmują pozostałe tereny Polski
- Taraben ostatecznie traci władzę nad Polską, nie zachowując żadnej nad Gen. Wiśniowieckim i jego wojskiem.

Teraz czekam na ostateczną decyzję III Rzeszy i ZSRR na to co robią z Polską. Najpewniej będzie to aneksja, ale potwierdźcie mi to i wtedy wszyscy dostaną gospę Polski do podziału. ZSRR dowie się też wtedy o ilości jeńców pojmanych głównie w czasie walk o granice, a potem z walk o Warszawę.