Chińska wojna domowa

Dotychczasowe walki pomiędzy siłami Kuomintangu i lokalnym im watażkom, a komunistycznym tworom, a więc Ludowemu Rządowi Fujian i Sowieckiej strefie Jiangxi–Fujian nie toczyły się najlepiej dla Republiki Chińskiej, która pomimo przewagi liczebnej, ścierała się z lepiej dowodzonymi, wyszkolonymi i umotywowanymi żołnierzami komunistów. Pomimo powolnego wypychania komunistów wgłąb ich strefy to dotychczasowa taktyka okazywała się nieskuteczna i pozwalała komunistom szarpać szeregi republiki.

Kolejny miesiąc potyczek pokazał, że nowa strategia Czang kaj szeka może być skuteczna. Wojska Kuomintangu okopały się na swoich pozycjach i przeszły do obrony, a jednocześnie okrążenia i blokady całego regionu. Od tej pory to komuniści musieli atakować przeciwnika, żeby zadać im straty lub przebić się przez ich szeregi.

Ponownie taktyki  Mao Zedonga okazywały się nieskuteczne, tym razem wobec wroga, który w ogóle nie zamierzał wchodzić w przygotowywane pułapki. Intensywność potyczek zmniejszyła się tylko nieznacznie, ale straty wojsk rządowych. Wang Ming natomiast przeprowadził kilka błyskotliwych uderzeń w różnych punktach obrony Kuomintangu testując jej wytrzymałość i ponosząc zarówno porażki jak i sukcesy, tym większe im bardziej zaskoczył obrońców. W kilku miejscach w płd-wschodnim regionie walk wojska rządowe bardzo ustępują pola komunistom.

Przerwanie blokady strefy pozwoli im nie tylko wykorzystać swoich ludzi po za obszarem zajmowanym, ale też na sprowadzenie większej ilości żywności na zimę, ponieważ w wyżynnym terenie zbiory nie są tak dobrej jak w dolinie, zwłaszcza podczas wojny i takiej konsolidacji sił wojsk komunistycznych oraz ich rodzi.

Mapa:
- Bez zmian

Straty:
- Utajone

Efekty:
- 2% poparcia Republika Chińska
- Dalszy spadek pozycji Mao Zedonga
- wzrost pozycji Wang Ming

Siły rewolucji komunistycznej z regionu Fujian przez całą zimę były okrążone przez armię Kuomintangu, która stosując w całej rozciągłości taktykę blokowania komunistów nie poczyniła wiele wysiłku w atakowanie pozycji komunistycznych, a jedynie okopanie własnych pozycji, czy jak kto woli zbudowania sobie miasteczek wojskowych na zimę.

Gdy nadeszła wiosna to roztopy odcięły od siebie obie armie na kilka tygodni. Po ich przeminięciu nie było już strefy sowieckiej, a Mao Zedong i Wang Ming dogadali się odnośnie opuszczenia południowych Chin.

Komuniści chińscy rzucili wszystkie siły w celu powiększenia i zabezpieczenia przełamania rządowego okrążenia i kupienia jak najwięcej czasu na ucieczkę działaczom, a także rodziną wszystkich żołnierzy, działaczy i komunistycznych dygnitarzy.

Do przebicia doszło w południowo-zachodniej strefie okrążenia i zanim wojska rządowe wyszły z szoku i przeorganizowały się do marszu za wrogiem to ten doszedł już do ziem warlorda Guandong, przez które to przeszli „rekwirując” całą żywność i dobra w imię rewolucji komunistycznej, „zabierając burżuazji”, a nie chłopom, jednak jak donoszą nieliczni korespondenci.

W związku z tym i starciami z wieloma większymi lub mniejszymi oddziałami Kuomintangu jak i warlordów doszło do podziału w obozie komunistycznych. Mao Zedong chciał możliwie jak najbardziej unikać walnych starć i na północ przedostać się bokiem, mniej cywilizowanymi regionami, podczas gdy Wang Ming zdecydowany był na krótszą trasę, która może i będzie prowadzić przez centralne regiony i wojsko Koumintangu to jednak da szansę na dotarcie na północ trasą, którą przejdą ich rodziny i dzieci. Dodatkowym aspektem był fakt, że na trasie Wang Minga mieściły się mniejsze strefy sowieckie, w których mogli oni uzyskać nie tylko pomoc, ale i ludzi.

Doszło więc do podziału armii chińskich komunistów na zwolenników Mao i Wang Ming, a także jeszcze kilka mniejszych grupek, które chciały iść własną drogą.

Mao Zedong wraz z swoimi ludźmi postanowił przedrzeć się drogą zachodnią prowadzącą nawet przez Yunan, podczas gdy Wang Ming wybrał trasę przez Syczuan i centralne prowincje. Starł się z kilkoma pomniejszymi dowódcami wojsk rządowych, którzy próbowali spowolnić jego marsz, tak aby główne siły zdążyły przeciąć jego drogę.

Nie powiodło się to, więc siły Kuomintangu zadowoliły się likwidacją wszystkich stref sowieckich, przez które przeszły już wojska Wang Minga, za którym poszła część tamtejszych komunistów. Likwidowana była każda strefa sowiecka, aż do granicy z Shanxi gdzie postanowiono odpuścić sobie kolejnych starć i dać odpocząć żołnierzom.

Mao Zedong znikł z oczu zagranicznych korespondentów jak i samego Kuomintangu.

Mapa:
- Zmiany zostaną wprowadzone z nowym rokiem.

Straty:
- Utajone

Efekty:
+2% poparcia Republika Chińska
- Podział sił komunistów pomiędzy Mao Zedonga i Wang Minga
~ Likwidacja większości zbuntowanych stref sowieckich w Chinach